Kalendarz liturgiczny

Oto dziewica mądra, * jedna spośród roztropnych, * która wyszła na spotkanie Chrystusa z płonącą lampą.

Obchodząc wspomnienie świętej Scholastyki, dziewicy, prosimy Cię, Boże, † abyśmy za jej przykładem służyli Tobie z wierną miłością * i osiągnęli szczęście przebywania z Tobą. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Czytanie z Księgi Rodzaju
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
      Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!». I stała się światłość. Bóg, widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
      I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy.
      A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj oddzieli ono jedne wody od drugich!». Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem.
      I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi.
      A potem Bóg rzekł: «Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha!». A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg, widząc, że były dobre, rzekł: «Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona». I tak się stało. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre.
      I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci.
      A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią». I tak się stało. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre.
      I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.
Oto słowo Boże.

Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.
     Błogosław, duszo moja, Pana, *
     Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
     Odziany w majestat i piękno, *
     światłem okryty jak płaszczem.
Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.
     Umocniłeś fundamenty ziemi, *
     nie zachwieje się na wieki wieków.
     Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią, *
     ponad górami stanęły wody.
Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.
     Ty zdroje kierujesz do strumieni, *
     które pośród gór się sączą.
     Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *
     i śpiewa pośród gałęzi.
Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.
     Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! *
     Ty wszystko mądrze uczyniłeś,
     ziemia jest pełna Twoich stworzeń. *
     Błogosław, duszo moja, Pana.
Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.

Alleluja, alleluja, alleluja.
     Jezus głosił Ewangelię o królestwie
     i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Alleluja, alleluja, alleluja.

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.
      Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go rozpoznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.
Oto słowo Pańskie.

Wszechmogący Boże, sławimy cuda Twojej łaski w Świętej Scholastyce, dziewicy, † i pokornie Cię prosimy, * niech nasza Ofiara będzie Tobie miła, tak jak jej święte życie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. W Świętych, którzy oddali się Chrystusowi * ze względu na Królestwo niebieskie, * wychwalamy Twoją cudowną opatrzność. * Ty powołujesz wybranych ludzi do pierwotnej świętości * i pozwalasz im kosztować darów, * których nam udzielisz w przyszłym świecie. Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając: Święty...

Oto Oblubieniec nadchodzi, * wyjdźcie na spotkanie Chrystusa Pana.

Panie, nasz Boże, pokrzepiłeś nas świętym Pokarmem, † spraw, abyśmy za przykładem Świętej Scholastyki nosili konanie Jezusa w naszym ciele * i starali się żyć tylko dla Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.