Kalendarz liturgiczny

Przyjęliśmy, Boże, Twoje miłosierdzie * we wnętrzu Twej świątyni. * Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. H Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, † udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Czytanie z Księgi Rodzaju
Kiedy w Egipcie głód zaczął dawać się we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: «Udajcie się do Józefa i czyńcie, co wam powie». Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichlerze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy.
      Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód wzmagał się na całej ziemi.
      Poszli więc synowie Izraela wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie. Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju.
      Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon, padając na twarz. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; jednak udał, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: «Skąd przyszliście?». Odpowiedzieli: «Z Kanaanu, aby kupić żywności». Józef rzekł do nich: «Jest tak, jak wam mówię: jesteście szpiegami! Takiej próbie będziecie poddani, na życie faraona!». I oddał ich pod straż na trzy dni.
      A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: «Uczyńcie to, jeśli chcecie ocalić życie – bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla głodnych waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się potwierdziły wasze słowa i nie spotkała was śmierć».
      I tak uczynili. Mówili między sobą: «Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go! Dlatego spadło na nas to nieszczęście». Ruben zaś tak im wtedy powiedział: «Czyż nie mówiłem wam: Nie dopuszczajcie się przestępstwa względem tego chłopca; ale nie usłuchaliście mnie. Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew!».
      Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Józef odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił do nich i rozmawiał z nimi.
Oto słowo Boże.

Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie
     Sławcie Pana na cytrze, *
     grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
     Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
     pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie
     Pan udaremnia zamiary narodów, *
     wniwecz obraca zamysły ludów.
     Zamiary Pana trwają na wieki, *
     zamysły Jego serca przez pokolenia.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie
     Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
     na tych, którzy czekają Jego łaski,
     aby ocalił ich życie od śmierci *
     i żywił ich w czasie głodu.
Refren: Okaż swą łaskę ufającym Tobie

Alleluja, alleluja, alleluja.
     Bliskie jest królestwo Boże.
     Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
Alleluja, alleluja, alleluja.

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
      A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
      Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».
Oto słowo Pańskie.

Panie, nasz Boże, niech nas oczyści Ofiara, którą Tobie składamy, * i niech z dnia na dzień doskonali nas w prowadzeniu życia godnego nieba. Przez Chrystusa, Pana naszego.

1.-6. prefację zwykłą [nr 36-41] znajdziesz w zakładce: obrzędy Mszy św., prefacje.

Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, * szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
Albo:
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, * którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, * a Ja was pokrzepię.

Posileni tak wielkimi darami, prosimy Cię, Boże, † spraw, abyśmy korzystali z łaski dającej zbawienie * i nigdy nie przestawali Cię wielbić. Przez Chrystusa, Pana naszego.