Święta Kinga była córką Beli IV, króla węgierskiego z dynastii Arpadów. Poślubiła księcia krakowskiego Bolesława, którego nakłoniła do zachowania dozgonnej czystości (z tego powodu Bolesławowi nadano przydomek „Wstydliwy”). Przeżyła z nim 40 lat, wspierając wraz z nim klasztory benedyktyńskie, cysterskie i franciszkańskie, jak też budując wiele nowych klasztorów i kościołów. Po śmierci męża otrzymała propozycję sprawowania rządów w księstwie krakowskim i sandomierskim, ale zrezygnowała z tej możliwości i wstąpiła do zakonu klarysek w Starym Sączu, gdzie po dwunastu latach umartwionego życia zmarła w 1292 roku. Całym swym życiem pokazała, że można być księżną, a zarazem służebnicą innych; można mieć wielkie bogactwa, a jednocześnie być od nich wewnętrznie oderwanym i wspierać nimi potrzebujących.
