Przebaczenie i litość, czyli innymi słowy – miłosierdzie jest tą drogą, która prowadzi nas do Boga. Jest to zresztą jedyna droga do nieba (zob. kolekta). Nie ma człowieka, który by nie potrzebował przebaczenia – nie tylko od Boga, ale i od innych ludzi. I nie ma takiego, który nie miałby innym czegoś do przebaczenia. Doznajemy krzywd i wyrządzamy krzywdy. Ale nawet najmniejsza rana, gdy jest opatrzona i gdy zatroszczymy się o to, by mogła się jak najszybciej i najlepiej zagoić, wymaga przecież naszej troski. Nie możemy pozwolić sobie na noszenie niezabliźnionych ran – i to zarówno tych na ciele, jak i na sercu. Mamy najlepszego lekarza, który nie odmówi nam swojej pomocy. Sami też okazujmy się hojni, bo im więcej przebaczymy, tym większego miłosierdzia sami dostąpimy. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
