Życie chrześcijańskie jest ciągłym szukaniem woli Bożej i szczerym zaangażowaniem w jej wypełnianie, zarówno na poziomie osobistym, jak i we wspólnocie Kościoła. Jest to fundament chrześcijańskiego kultu. „Samo życie człowieka, człowiek wiodący prawe życie, jest prawdziwym uwielbieniem Boga” (J. Ratzinger, Duch liturgii, tłum. E. Pieciul, Kraków 2019, s. 18). Sprawowana przez nas liturgia jest czymś więcej niż religijnym
spektaklem dopiero wtedy, gdy stoi za nią życie oddane Bogu. Dlatego na początku liturgii eucharystycznej potrzebujemy chwili głębszej refleksji nad naszym życiem i – zważywszy na ludzką słabość – przynajmniej skruchy, że nie zawsze w naszej postawie wobec Boga dominuje owo nastawienie na Jego wolę.
