Życie jest pełne niespodzianek. Są chwile radości i smutku; ciszy i spokoju; gniewu i wzburzenia. Od nas zależy, co zrobimy z tymi uczuciami. Pierwszym i najlepszym krokiem jest zawierzenie wszystkiego Panu Jezusowi. On jest Pośrednikiem Nowego Testamentu (por. pierwsze czytanie). Jego krew to największy dowód miłości do każdego z nas; to argument koronny i świadczący o tym, jak bardzo jesteśmy drodzy w Jego oczach. Dlatego rozważamy, Boże, łaskawość Twoją we wnętrzu Twojej świątyni, w świątyni własnego serca, gdzie znajdujemy powód, aby Cię uwielbiać (por. psalm responsoryjny). Modlitwa uwielbienia poszerza serce, które pragnie dzielić się wiarą. Chociaż nasze hymny pochwalne niczego Bogu nie dodają, ale się przyczyniają do naszego zbawienia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa (por. 4 prefacja zwykła).
