Dziś nasze zgromadzenie liturgiczne odbywa się w klimacie trybunału, sądu. Wszyscy – obciążeni naszymi złymi, grzesznymi skłonnościami – w jakimś sensie jesteśmy w stanie oskarżenia, a tym, co nas może osądzić, jest tylko słowo Boże. Pan mówi: Nie chcę śmierci grzesznika, lecz pragnę, aby się nawrócił i miał życie (por. Ez 33, 11). Zatem słowo Boże nie osądza nas, żeby nas potępić, ale aby nas zbawić, dać nam łaskę i uzdolnić nas do bycia jedni wobec drugich drogą przekazywania Bożego miłosierdzia i pokoju. Nie pozostaje nam więc nic innego jak tylko ofiarować Bogu nasze serca oczyszczane przez pokutę i stanąć w postawie gotowości do przyjęcia i ofiarowania przebaczenia.
