Ciągle ktoś czegoś od nas wymaga: rób kolejne szkolenia, ucz się języków, rozwijaj się, rozszerzaj firmę, dbaj o wygląd itd. W niedzielę idziemy do kościoła i jeszcze tu słyszymy: bądź doskonały, bądź święty, ćwicz się w tym czy tamtym.
Dziś także Pan nam przypomina o obowiązku bycia świętym i doskonałym. Można mieć tego wszystkiego dość, podobnie, jak można mieć dość wszelkiej pracy, aktywności, doskonalenia itd. Tylko, że te wszystkie światowe wymagania dotyczą tego, co mamy, co potrafimy, jak ładnie wyglądamy, natomiast „doskonałość” lub „świętość”, do której dzisiaj w słowie Bożym wzywa nas sam Bóg, dotyczą czegoś innego.
Tylko Bóg zadaje nam pytanie: kim naprawdę jesteś? Czy jesteś tym, kim powinieneś być? Czy jesteś sobą, tzn. dzieckiem Bożym, które idzie przez życie, trzymając Mnie za rękę, słuchając Moich słów?
Różne ludzkie, światowe, zawodowe doskonałości same w sobie są czymś dobrym, dają satysfakcję, awans na wyższe stanowisko, może większe pieniądze. Wezwanie do świętości jest jednak obietnicą
czegoś więcej: niekończącej się radości wypełniającej serce człowieka.
Tak więc nie odrzucajmy dzisiejszego wezwania do świętości, myśląc, że i tak dużo różnych doskonaleń i szkoleń mamy na głowie. Tu chodzi o moje najgłębsze, najintymniejsze, wieczne „ja”, które im bardziej zatopione jest w Bogu, tym bardziej można mówić, że jest „doskonałe”. A tylko ten, kto jest święty, wejdzie do nieba, rozumieją to nawet najmniejsze dzieci.
Gdy w najbliższą środę posypiemy głowę popiołem, to niech to będzie rozpoczęcie – kolejny raz – naszej drogi do świętości.
ks. Adam Rybicki
Wymieniając naczynia liturgiczne, na pierwszym miesiącu należy wskazać kielich i patenę. Są one bezpośrednio związane z sakramentem Eucharystii; w nich dokonuje się tajemnica przeistoczenia wina i chleba w Krew i Ciało Pańskie.
W pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa Komunii św. udzielano wszystkim pod dwiema postaciami, dlatego naczynia te były wtedy znacznie większe niż dzisiaj. (…)
Wśród kształtów kielichów starożytnych i wczesnego średniowiecza można wyróżnić dwa zasadnicze typy: pierwszy miał czarę szeroką i płytką na niskiej nóżce, drugi – głęboką czarę o kształcie podłużnym i smukłą nóżkę. W wiekach XIII i XIV używano kielichów gotyckich, których czara miała przekrój trójkątny. Zawsze jednak, szczególnie na nóżce, znajdowały się ozdoby z drogich kamieni.
Według dzisiejszych norm liturgicznych, kielich mszalny powinien być złoty albo srebrny, wewnątrz pozłacany. W kościołach biednych wolno używać kielichów z innego metalu, jednak wnętrze czary musi być pozłacane. Tam, gdzie Komunia św. jest udzielana pod dwiema postaciami, często konsekrowany jest drugi, szeroki kielich, w którym można zmieścić większą ilość wina. Naczynia przeznaczone do przechowywania Krwi Pańskiej muszą zawsze mieć czaszę z materiału, który nie wchłania płynów. Podstawa może być wykonana z innych, trwałych i szlachetnych, nadających się do użytku sakralnego tworzyw. (…)
Podobnie było z patenami. Dopóki konsekrowano chleb kwaszony w formie bułek, posługiwano się tacami z dwoma uchwytami. Pateny ofiarowane przez cesarza Konstantyna ważyły około 8 kilogramów. Także one, z racji na składanie w nich postaci eucharystycznych, zdobione były drogimi kamieniami.
Naczynia te przypominają Ostatnią Wieczerzę, podczas której „Jezus wziął chleb, odmówił modlitwę uwielbienia, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie. To jest ciało moje». Następnie wziął kielich, odmówił modlitwę dziękczynną i powiedział: «Pijcie z niego wszyscy. To jest bowiem moja krew przymierza, która za wielu jest wylewana na odpuszczenie grzechów»” (Mt 26, 26-28).
Dokument Kościoła podający normy sprawowania czynności liturgicznych wspomina o możliwości użycia (jest to bardzo pożądane) jednej głębszej pateny, która pomieści chleb dla kapłana, diakona, usługujących przy Mszy św. oraz wiernych. W ten sposób – przez udział w uczcie ze składanych darów – Komunia św. stanowić będzie doświadczenie uczestniczenia w aktualnie sprawowanej Ofierze.
ks. Paweł Maciaszek,
W bliskości Boga. Jak żyć liturgią?,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, s. 76-78.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl