STYL, z łac. stilus, rysik do glinianych tabliczek pokrytych woskiem. Gdy była zapisana, można było ją delikatnie podgrzać i pisać raz jeszcze. Styl to coś zmiennego… Także styl życia. Liturgia słowa pokazuje nam dziś przynajmniej dwa style życia – przyjrzyjmy się im i pomyślmy, jak ma się to do nas osobiście.
Pierwszy związany jest z ostrzeżeniem Jezusa. Dotyczy ono uczonych w Piśmie. Dokładnie ich stylu życia. Upodobanie do powłóczystych szat i pozdrowień wobec nich to próżność. Miejsca w synagogach, a także na ucztach, zawsze pierwsze, to pycha. Objadanie wdów to wyzysk najuboższych. Udawaną pobożnością są odprawiane dla pozoru długie modlitwy. W tej postawie widzimy gardzenie i człowiekiem, i Bogiem. Jezus mówi krótko: Strzeż się takiej postawy, niech to nie będzie styl twojego życia.
Drugi styl to jest coś, co Jezus bardzo chce pokazać swoim uczniom. Widzi kogoś, kto żyje tak, jak chce, by żyli Jego uczniowie. Nie jest rzucający się w oczy, jak pierwszy. Chrystus wskazuje na skromność wdowy, która podchodzi i nie robi wokół siebie faryzejskiego szumu. Jest niezwykle hojna – wrzuca wszystko, co ma na swoje utrzymanie. Nie wrzuca swego zbytku, ale swój byt. To również jest jej bezgraniczna ufność. Oddanie swojego życia w ręce Boga.
To ręce kochającego Ojca. On jest wierny swojemu słowu. Widzimy to w obietnicy danej i dotrzymanej wobec Eliasza, wdowy i jej syna. Bóg jest solidarny z prześladowanymi. Pozwolił przecież, by Go prześladowano. W Nim prześladowany Kościół zawsze ma oparcie. Może je mieć również w stylu naszego życia.
ks. Jakub Raczyński
Niebo jest tam, gdzie jest Bóg, który jest Miłością. To w Jezusie Chrystusie Bóg pojednał niebo z ziemią i wskazał drogę powrotu do Ojca. Odtąd każdy człowiek razem z Jezusem, przez udział w Jego krzyżu, uczestniczy również w radości Jego zmartwychwstania, a więc w doświadczeniu nieba.
„Niebem” odtąd mogą się cieszyć ci, którzy chociaż żyją w ciele i na ziemi, ale nie żyją już według ciała i przez wiarę oraz miłość są obywatelami nieba. Chociaż życie nasze w sposób doskonały spełni się dopiero w ojczyźnie niebieskiej, jednak doświadczenie nieba rozpoczyna się już w teraźniejszości. Im bliżej jesteśmy Chrystusa, im więcej w nas dobra, wiary i miłości, tym bardziej kosztujemy już teraz przedsmaku nieba. Niebo na ziemi dokonuje się przede wszystkim w spotkaniu z Chrystusem, a szczególnie w Eucharystii. Jezus, przychodząc do nas pod postacią chleba, zamieszkuje i żyje w nas przez każdy czyn miłości. Wówczas Jego królestwo – królestwo miłości – przenika naszą rzeczywistość ziemską. Można więc powiedzieć, że człowiek w takiej mierze żyje w niebie, w jakiej mierze żyje w Chrystusie Jezusie.
Jednak nasze życie w Chrystusie na ziemi nigdy nie będzie pełnym doświadczeniem nieba. Trwamy bowiem często w słabościach i grzechu, w myśleniu na wzór tego świata. Rzeczywistość nieba jest przesłaniana przez świat i jego dążenia, do których próbujemy się dopasować. Święty Paweł naucza: „Teraz widzimy niewyraźnie jak w zwierciadle, potem będziemy oglądać twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, potem poznam tak, jak sam zostałem poznany” (1 Kor 13, 12).
Anna Czajkowska WDC, Irena Złotkowska WDC, W kręgu wieczności. Śmierć, sąd Boży, niebo, piekło, czyściec, Częstochowa, Edycja Świętego Pawła 2021.
W naszym myśleniu o rzeczach ostatecznych jest jeszcze dużo przesądów i uprzedzeń, co wcale nie pomaga w budowaniu prawdziwie przyjacielskiej relacji z Panem Bogiem. Niniejsze opracowanie zatytułowane: „W kręgu wieczności. Śmierć, sąd Boży, niebo, piekło, czyściec” oparte na Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz pismach i doświadczeniach świętych mistyków chrześcijańskich, zostało przygotowane przede wszystkim w celu przybliżenia Czytelnikom w sposób jak najbardziej przystępny zagadnień dotyczących śmierci, sądu Bożego, nieba, piekła oraz czyśćca.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl