I leż to nieastronomicznych gwiazd wypełnia firmament współczesnego świata. Gwiazdy te zwracają na siebie uwagę dzięki osiągniętemu sukcesowi w jakiejś dziedzinie. Czasami wzbudzają zazdrość i pragnienie, by też choć na chwilę móc zostać tzw. „gwiazdą”.
To właśnie gwiazda, choć już w astronomicznym rozumieniu, jest niemą bohaterką uroczystości Objawienia Pańskiego. Mędrcy, kiedy dostrzegli gwiazdę, dali się jej poprowadzić do Nowonarodzonego. Spotkanie z Jezusem było dla nich na tyle owocne, że nie dali się zwieść podstępowi Heroda, by powiadomić go o miejscu narodzin Króla żydowskiego. Dlatego „inną drogą” wrócili do ojczyzny. Objawienie Pańskie uświadamia nam, że Jezus przyszedł na świat, by objawić się wszystkim narodom – każdemu człowiekowi. Wrażliwość Boga ceniącego wolność człowieka jest subtelnym zaproszeniem wskazującym drogę do siebie, zostawiającym jednak przestrzeń na pytania, wątpliwości i poszukiwania.
Każdemu z nas została wskazana kiedyś droga do Jezusa. Kiedyś i nas ktoś – niczym gwiazda mędrców – zaprowadził do Jezusa. Otrzymaliśmy sakrament chrztu, nauczyliśmy się różnych modlitw, pokazano nam, którędy można przez życie zmierzać do Jezusa. Jesteśmy w dużo lepszej sytuacji niż ówcześni mędrcy. Znamy już całą historię Jezusa. Możemy spotykać Go nie tylko jako dziecko, ale jako Boga, który zwyciężył śmierć.
Czy jednak, mając do dyspozycji tyle wiedzy o Bogu, skarbiec sakramentów Kościoła, szeroki wachlarz form pobożności, potrafimy po spotkaniu z Jezusem ciągle nową drogą powracać do naszego życia?
ks. Maciej Skóra
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański