W Wielki Piątek wspominamy zbawczą Mękę Wcielonego Syna Bożego. Złożył swoje człowieczeństwo jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Rozważamy Mękę Pańską według Świętego Jana – umiłowanego ucznia, który na Ostatniej Wieczerzy spoczywał na piersi Mistrza i najgłębiej zrozumiał Jego posłannictwo. Zwraca uwagę na królewską postawę Chrystusa. Dobrowolnie przyjmuje On to wszystko, co Go spotyka. Na stwierdzenie, że jest Tym, którego szukają, a równocześnie TYM, KTÓRY JEST – jedynym Bogiem Izraela, padają na twarz ci, którzy przyszli Go pojmać. Wobec Piłata daje świadectwo prawdzie i świadczy o swej królewskiej godności, która nie jest z tego świata. Sam niesie swój krzyż. Przekazuje swej Matce w osobie umiłowanego ucznia nas wszystkich. Czytanie Męki Pańskiej poprzedzają dwa teksty: Czwarta Pieśń Sługi Pańskiego z proroctwa Izajasza o dobrowolnym przyjęciu skutków naszych grzechów oraz fragmenty Listu do Hebrajczyków. Mówią o posłuszeństwie nieskalanego Arcykapłana i skutkach Jego zbawczej ofiary. Bóg wysłuchał Jego modlitwy – nie oddalił cierpienia, lecz obdarzył je wspaniałymi następstwami.
Adorację Krzyża i Komunię Świętą z Hostii wczoraj konsekrowanych poprzedza rozbudowana modlitwa powszechna. Obejmuje wszystkich ludzi – od najbliżej związanych z Kościołem poprzez wyznawców różnych religii do wszystkich osób dobrej woli. Chrystus umarł za wszystkich, a od każdego zależy, czy otworzy się na zbawcze owoce Jego zadośćczyniącej Ojcu śmierci. Chrystus i Jego Kościół zapraszają. Zawsze można przyjąć wiarę i odpuszczenie grzechów.
o. Tomasz Dąbek, benedyktyn
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański