Piąta niedziela Wielkanocy ukazuje ciekawe biblijne treści. Od podróży ewangelizacyjnej, przez wizję zbawienia, po wezwanie do miłości. Są one jednak ze sobą szczególnie połączone.
Miłość stoi bowiem u początku misji Kościoła. Każdy, kto głosi Ewangelię, powinien być zanurzony w Bogu. Służyć innym z miłości, nie z przekonania, że realizuje dobry biznesplan. Pan Jezus wzywa więc swoich uczniów do miłości, która stanie się później ich znakiem rozpoznawczym. Już w starożytności relacje pomiędzy chrześcijanami sprawiały, że widzący ich poganie mówili: popatrzcie, jak oni się miłują! Z biegiem wieków taka postawa wpłynęła na zniesienie niewolnictwa, ustanowienie systemowej opieki nad chorymi, podjęcia niezliczonej ilości dzieł miłosierdzia, które sprawiają, że również obecnie Kościół jest największą organizacją dobroczynną na świecie.
Troska o człowieka nie dotyczy jednak tylko sfery materialnej. Wiąże się przecież ze stanem ludzkiej duszy i życiem wiecznym. W pierwszym czytaniu widzimy więc Pawła i Barnabę, wielkich ewangelizatorów, którzy pokonują tysiące kilometrów, by głosić Ewangelię. Kiedy człowiek ma dostatnie życie i potrafi wystarczająco dobrze nasycić swoje ciało, nie zawsze jest bogaty wewnętrznie. Największą biedą jest bowiem nie poznać Chrystusa. Albo znając Go – odrzucić Jego osobę i obietnice. W drugim czytaniu z Apokalipsy Bóg obiecuje nam, że zamieszkamy w domu przygotowanym przez Niego samego. A także, że nasze życie będzie pełne pokoju, zadowolenia i głębokich, satysfakcjonujących relacji. Będzie to przecież takie życie, za którym tęsknimy.
ks. Marek Piedziewicz
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański