Pierwszy dotyk noworodka zarezerwowany jest dla matki. Matczyne dłonie stają się bezpieczną przestrzenią w nowej dla niego rzeczywistości. W klasycznym podejściu do wychowania ojcowskie dłonie pełnią inną funkcję. Mają one popychać młodego człowieka do działania, do konfrontacji ze światem. Stąd atrybutem ojca przez wieki była pozbawiona uczuciowości surowość.
W mowie pożegnalnej Jezus odsłania zupełnie inne oblicze Boga Ojca. Przedstawia Go jako czułego w miłości do człowieka. Jezus przekonuje swoich słuchaczy, że On sam ukochał ich właśnie taką czułą i delikatną miłością, jaka łączy Go z Ojcem. Zapewnia ich, że pragnieniem Ojca Niebieskiego jest zamieszkać w sercach wiernych Jezusowi.
Jakże różny to obraz Boga Ojca od tego, jaki wielu z nas wyniosło z dzieciństwa. Bezwzględny sędzia, surowy kat, grożący zza chmurki palcem staruszek – to tylko niektóre obrazy Boga Ojca, jakie mogą wypełniać naszą wyobraźnię.
Błogosławiony Michał Sopoćko, kierownik duchowy św. Faustyny, podkreślał, że życie duchowe zaczyna się od oczyszczenia obrazu Boga. Dopiero ukształtowany na Ewangelii wizerunek Boga pozwala smakować prawdy wiary. Odkrycie czułości Boga Ojca prowadzi do odnalezienia bezpiecznej przestrzeni, w której mogę rozwijać się w wymiarze ludzkim i duchowym. To ona może stać się fundamentem, na którym będę mógł zbudować swoje życie.
ks. Mariusz Marszałek, pallotyn
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański