Wniebowstąpienie Pańskie przypomina, że dobiegł końca pewien etap misji Chrystusa. Nie oznacza jednak, że zakończyła się ona zupełnie.
Święty Łukasz przedstawia dziś dwa opisy tego wydarzenia. Pierwsze w Dziejach Apostolskich, drugie w Ewangelii. Są one ze sobą ściśle powiązane i ukazują sens tego, co uczynił Chrystus. Zamknął etap ziemskiej wędrówki i otworzył czas wylania Ducha Świętego. Już w księdze Joela możemy odnaleźć zapowiedź, że Pan wyleje na swoje dzieci Bożego Ducha. Trudno jest, co prawda, zrozumieć logikę Boga. Nawet uczniowie przedstawieni w Dziejach Apostolskich nie pytali Chrystusa o spełnienie się tego proroctwa, a jedynie o niepodległość swojego państwa. Jak widać nadal byli jeszcze duchowo niedojrzali. Pan jednak nie zostawił ich samych. Po Jego odejściu spotykają aniołów, a nieco później otrzymają swoje szczególne bierzmowanie.
I w Ewangelii i w drugim czytaniu widzimy obraz świątyni. W pierwszym przypadku modlą się w niej rozradowani uczniowie Chrystusa. W drugim autor Listu do Hebrajczyków przedstawia miejsce przebywania Chrystusa w wieczności. Świątynia w niebie jest inna od tej, którą Żydzi znali z Jerozolimy. Tam ich kapłani składali ofiary ze zwierząt i roślin. Spalali je na ołtarzu w różnych intencjach, także jako przebłaganie za grzechy. Słowo Boże ukazuje nam jednak, że Chrystus złożył doskonałą ofiarę za nasze grzechy. Stąd nie ma już potrzeby dalszych ofiar, jest natomiast konieczność wiary w Pana. Jego misja nie dobiegła końca wraz z wniebowstąpieniem. Nadal trwa w Kościele aż do czasu, kiedy On do nas powróci.
ks. Marek Piedziewicz
Refleksje na dziś pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański