Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza
Najdroższy: Niechaj nikt nie lekceważy twego młodego wieku, lecz wzorem bądź dla wiernych w mowie, w obejściu, w miłości, w wierze, w czystości. Do czasu, aż przyjdę, przykładaj się do czytania, zachęcania, nauczania.
      Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą proroctwa i przez nałożenie rąk kolegium prezbiterów. W tych rzeczach się ćwicz, cały im się oddaj, aby twoje postępy widoczne były dla wszystkich. Uważaj na siebie i na nauczanie; w tych sprawach bądź wytrwały! To bowiem czyniąc, i siebie samego zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.
Oto słowo Boże.

Refren: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Albo: Alleluja.
     Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
     wszystkie Jego przykazania są trwałe,
     ustalone na wieki wieków, *
     nadane ze słusznością i mocą.
Refren: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Albo: Alleluja.
     Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
     na wieki ustanowił swoje przymierze,
     imię Jego jest święte *
     i wzbudza trwogę.
Refren: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Albo: Alleluja.
     Bojaźń Pana jest początkiem mądrości; †
     wspaniała zapłata dla tych, *
     co według niej postępują,
     a Jego sprawiedliwość *
     będzie trwać na wieki.
Refren: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił.
Albo: Alleluja.

Alleluja, alleluja, alleluja.
     Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
     którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.
Alleluja, alleluja, alleluja.

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u Jego stóp, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego stopy i włosami swej głowy je wycierała. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
      Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
      Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia».
      On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu».
      «Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który z nich więc będzie go bardziej miłował?».
      Szymon odpowiedział: «Przypuszczam, że ten, któremu więcej darował».
      On mu rzekł: «Słusznie osądziłeś».
      Potem zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».
      Do niej zaś rzekł: «Odpuszczone są twoje grzechy».
      Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?».
      On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».
Oto słowo Pańskie.