Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: «Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele Ludu mam w tym mieście». Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy.
      Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: «Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem».
      Gdy Paweł miał już otworzyć usta, Gallio przemówił do Żydów: «Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach». I wypędził ich z sądu.
      A wszyscy Grecy, schwyciwszy przełożonego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Galliona nic to nie obchodziło.
      Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył ślub.
Oto słowo Boże.

Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
Albo: Alleluja.
     Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
     radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
     bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
     jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
Albo: Alleluja.
     On nam poddaje narody *
     i ludy rzuca pod nasze stopy.
     Wybiera nam na dziedzictwo *
     chlubę Jakuba, którego miłuje.
Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
Albo: Alleluja.
     Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
     Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
     Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
     śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Refren: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi.
Albo: Alleluja.

Alleluja, alleluja, alleluja.
     Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać,
     aby wejść do swojej chwały.
Alleluja, alleluja, alleluja.

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość.
      Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu – z powodu radości, że się człowiek na świat narodził.
      Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic nie będziecie Mnie pytać».
Oto słowo Pańskie.