Treści formularzy mszalnych przeznaczonych na ostatnie dni roku liturgicznego kierują naszą myśl na pragnienie prawdziwego szczęścia, którym może nas obdarzyć jedynie Bóg. W kolekcie na 31 niedzielę zwykłą prosimy o to, by Wszechmogący i Miłosierny Bóg dał nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecuje. W kolejną niedzielę prosimy o oddalenie od nas wszelkich przeciwności, abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała mogli swobodnie pełnić służbę wobec Boga. W tej służbie pragniemy znajdować radość, albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Bogu. Jego właśnie, jako naszego Ojca, prosimy, aby pobudził wolę swoich wiernych, by żarliwiej korzystając z owoców odkupienia, zasłużyli na obfitsze łaski Bożej dobroci. Te owoce odkupienia, z których możemy korzystać, to przede wszystkim udział w życiu samego Boga, pojednanie z Nim dzięki ofierze, którą złożył nasz Pan, Jezus Chrystus. Modlitwy zwracają uwagę również na niebezpieczeństwa duszy i ciała. A zatem mamy strzec nie tylko naszej duszy, aby nie została skażona grzechem, aby jej grzech nie opanował, ale także naszego ciała, które jest wyrazem naszego człowieczeństwa. Ulegając jego popędom i zachciankom, często popadamy w grzechy, które z kolei prowadzą do zerwania przyjacielskiej i synowskiej relacji z Bogiem Ojcem.
Modlitwy nad darami przeznaczone na te cztery ostatnie tygodnie również wskazują na pragnienie korzystania z owoców Męki Bożego Syna. Uobecnia się ona w sakramentalnej Ofierze, którą składamy (32 niedziela zwykła). Prosimy również, aby była to Ofiara czysta i wyjednała nam dary Bożego miłosierdzia (31 niedziela zwykła). W 33 niedzielę zwykłą w modlitwie nad darami wraca temat gorliwości w służbie Bożej. Tym razem prosimy, aby wyjednał nam to dar złożony na ołtarzu i w ten sposób pomógł osiągnąć szczęśliwość wieczną. Wreszcie w 34 niedzielę zwykłą prosimy, abyśmy to my sami stali się miłą Bogu ofiarą. Dary, które składamy na ołtarzu, są tu nazwane świętymi Darami, których składanie w ofierze jest wypełnianiem polecenia otrzymanego od samego Boga. To On może sprawić, abyśmy posłuszni Jego przykazaniom jednoczyli się z Jezusem i w ten sposób również nasze życie stawało się ofiarą miłą Bogu.
Modlitwy po komunii z samej swojej natury nawiązują do rzeczywistości życia wiecznego, dlatego też ta tematyka w nich obecna nie powinna nas dziwić. Tak więc w 31 niedzielę zwykłą prosimy, aby Pan, nasz Bóg pomnożył w nas działanie swojej mocy i swoją łaską przygotował nas do życia wiecznego, którego zadatek otrzymujemy w Najświętszym Sakramencie. W kolejną niedzielę dziękujemy dobremu Bogu za to, że posila nas świętym Darem i błagamy, aby moc Ducha Świętego, której udziela nam w Eucharystii, trwała w nas i przemieniała nasze życie. Chleb i wino przemienione w Ciało i Krew Syna Bożego są określane również jako sakramentalne Dary, którymi nas Bóg posila. Dlatego też zwracamy się do Niego z błaganiem, aby Ofiara, którą Boży Syn polecił nam składać na swoją pamiątkę, przyczyniła się do wzrostu naszej miłości. W ostatnim tygodniu roku liturgicznego natomiast prosimy, aby Bóg nie dopuścił, byśmy odłączyli się od Niego, skoro pozwala nam radować się udziałem w boskich Darach. Są nimi oczywiście Ciało i Krew Bożego Syna, które przyjmujemy w Komunii św. i dzięki którym możemy nie tylko jednoczyć się z naszym Mistrzem i Panem, ale stawać się z Nim jedno, pozwalając, aby To On w nas myślał, działał i żył.
