Bóg obdarowuje miłością i uczy miłości. Dawid – postać ze Starego Testamentu – realizuje w praktyce późniejsze zalecenie Jezusa o nadstawianiu drugiego policzka. Pokłada swoją ufność w miłosierdziu Boga. Wierzy, że Bóg słyszy człowieka, szczególnie tego cierpiącego. A Bóg potrafi uratować pojedynczego człowieka. Jezus uwalnia jednego, a reszta Go nie chce przyjąć. Bóg mnie wybawi, jeśli będę tego chciał i Mu zaufam. Nie zrobi tego wbrew mojej woli. Jeśli poproszę Go, żeby ode mnie odszedł, to odejdzie, ale nawet wtedy przez innych ludzi będzie mi przypominał o swych dziełach. Będzie cały czas w gotowości, żeby do mnie przyjść, powrócić.
