Dzisiejsza modlitwa liturgiczna posiada swój rytm i logikę. W pierwszej Mszy św. formuły liturgiczne pobudzały wiernych do nadziei, która jest tak bardzo potrzebna w doczesnym życiu, zwłaszcza wtedy, kiedy stoi się nad grobem bliskich zmarłych. Ożywieni tą nadzieją mogli błagać Boga o miłosierdzie dla tych, którzy stoją już przed Jego obliczem. Wierzący wyrazili swoje prośby w liturgii drugiej Mszy Świętej. Przystępując trzeci raz do ołtarza tego dnia, po katechezie dwóch wcześniejszych celebracji, wspólnota Kościoła wyraża mocne przekonanie i pewność odnośnie do zbawienia tych chrześcijan, którzy stanęli już po tamtej stronie życia. Męka i Zmartwychwstanie Jezusa, który jest drogą do życia, oraz nieskończone Boże miłosierdzie stanowią niezachwiany fundament takiego przekonania.
