Święty Augustyn napisał, że „Bóg stworzył cię bez ciebie, ale nie zbawia cię bez ciebie”. Przyjęcie Bożego miłosierdzia wymaga od nas uznania naszych win. To wysiłek, jaki musimy podjąć, aby wydoskonalić się w miłości.
Druga niedziela Wielkanocy w Kościele katolickim jest świętowana jako Niedziela Miłosierdzia Bożego. Rozpoczyna ona Tydzień Miłosierdzia. Każdy z nas jednak czuje, że nie sposób tej radości z faktu, że Bóg jest miłosierny, „zamknąć” w sztywne ramy czasowe. Bóg jest miłosierny zawsze! To świętowanie pięknie wpisuje się w treść Ewangelii dzisiejszej niedzieli, a zwłaszcza w to zdanie, że uczniowie z powodu strachu przed Żydami, zamknęli się w domu.
To właśnie w nasz lęk i zamknięcie Jezus Chrystus zmartwychwstały pragnie wejść, aby nam powiedzieć: „Nie bójcie się!”. Doskonale zrozumiał te słowa św. Jan Apostoł, kiedy pisał, że „W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości (1 J 4, 18).
Nasze zamknięcie się na Jezusa i Jego miłość może wynikać z lęku przed karą za nasze grzechy. Nie ma jednak innej drogi, aby się tego lęku wyzbyć, jak zaprosić Jezusa do swojego życia. On właśnie za
nasze grzechy poniósł śmierć i zmartwychwstał. A wszystko to z miłości do nas. On się nie boi po raz kolejny tobie i mnie wybaczyć. W zamian oczekuje, że Jego miłosierne przebaczenie, doda tobie i mnie odwagi. Czy pozwolisz Mu na to i spotkasz się z Nim w sakramencie pokuty i pojednania? Czy otworzysz Mu drzwi swego serca? Jezus mówi każdego dnia do ciebie i do mnie słowami umiłowanego ucznia: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ap 3, 20).
ks. Cyprian Kostrzewa, paulista
Będąc w kościele św. Kazimierza, przy ołtarzu św. Andrzeja Boboli, przyszła mi myśl taka, żeby od dnia dzisiejszego rozpocząć nowennę za wstawiennictwem tegoż świętego o miłosierdzie Boże: dla naszej Ojczyzny, zgromadzenia i siebie. (…)
Na siódmym dniu nowenny (…) ujrzałam podczas ofiarowania unoszącą się w powietrzu, po prawej stronie nad ołtarzem kulę dość dużych rozmiarów. Powierzchnia tej kuli była cieniutka i przezroczysta, tak że z łatwością mogłam zauważyć wewnętrzną jej zawartość. Była ona napełniona mnóstwem kryształków, o różnej wielkości i kształtach. W czasie podniesienia jakaś niewidzialna ręka zerwała część tej powierzchni i zrobiła otwór do wnętrza, przez który zaczęły się sypać krysztaliki na ołtarz, na ziemię i gdzieś jeszcze w dalszą przestrzeń, która była przed moim wzrokiem zakryta. (…)
Kula ta oznaczała wielkie miłosierdzie Boże, które Jezus Chrystus jako Odkupiciel świata, ofiarowując siebie Bogu Ojcu w czasie Mszy św. za świat grzeszny, zsyła na ziemię. Krysztaliki to łaski Boże wypływające ze źródła miłosierdzia w czasie konania, kiedy to Serce Boże zostało przebite na krzyżu. Cieniutka powierzchnia tej kuli oznaczała bliską przestrzeń czasu, jaka pozostała do przebłagania miłosierdzia Bożego w obecnych czasach, a tą ręką niewidzialną, która przyspieszyła wylanie się łask niezliczonych na świat w postaci krysztalików – to był św. Andrzej Bobola.
Książka „Ustroję się w miłosierdzie Boże” stanowi odpowiedź na rosnące zainteresowanie osobą Heleny
Majewskiej. Zapiski duchowe, które prowadziła przez całe życie, stanowią potwierdzenie prawd spisanych przez św. Faustynę. W książce po raz pierwszy opublikowano też dokumenty archiwalne KGB z przesłuchań sióstr anielskich, fragmenty ich pamiętników, spraw prowadzonych przeciw ks. Sopoćce oraz korespondencję Heleny.
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.
Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,
https://prenumerata.edycja.com.pl