Po modlitwie eucharystycznej kapłan (…) wypowiada słowa wezwania przed modlitwą Pańską”, którą odmawia razem z wiernymi. Następnie dodaje embolizm (z gr. wstawka, dodatek) rozpoczynający się od słów: Wybaw nas, Panie…, który zgromadzeni na Eucharystii kończą aklamacją: Bo Twoje jest królestwo… „Następnie kapłan może dodać stosownie do okoliczności: Przekażcie sobie znak pokoju (OWMR 154). Oznacza to, że w pewnych okolicznościach można opuścić ten obrzęd. Sam kapłan może przekazać znak pokoju usługującym, którzy znajdują się w jego pobliżu, „zawsze jednak pozostając w prezbiterium, aby nie zakłócać celebracji” (OWMR 154). W Polsce możliwe są dwie formy przekazania tego znaku – przez ukłon głowy w stronę najbliżej stojących lub przez podanie im ręki. Ten gest czyni się w milczeniu lub wypowiadając słowa: Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą lub Pokój z tobą. Nie wolno używać zwrotu: Pokój nam wszystkim.
Następnie rozpoczynają się obrzędy komunii świętej. Kapłan, łamiąc hostię nad pateną, wypowiada szeptem przewidziane na ten moment modlitwy. Natomiast zgromadzony lud śpiewa lub recytuje: Baranku Boży… Kapłan, po tej aklamacji, po odmówieniu modlitw przed komunią, ukazuje ludowi konsekrowaną Hostię i wypowiada słowa: Oto Baranek Boży, wspólnie z ludem dodając: Panie, nie jestem godzien. Podczas komunii kapłana rozpoczyna się śpiew na komunię.
W Polsce Konferencja biskupów zaleca procesjonalne przystępowanie do Komunii św., przyjmując ją w postawie klęczącej lub stojącej. Natomiast Komunia św. może być udzielana pod jedną postacią lub dwoma. Przyjmując Komunię św. pod dwiema postaciami, zawsze należy zachować postawę stojącą. Pochodząc do Komunii, należy wykonać odpowiedni gest wyrażający cześć i szacunek wobec Najświętszego Sakramentu. Może nim być skłon ciała lub przyklęknięcie (zgięcie do ziemi prawego kolana).
„Jest bardzo pożądane, aby wierni (…) przyjmowali Ciało Pańskie z hostii konsekrowanych w czasie danej Mszy św.” W ten sposób również Komunia św. staje się znakiem uczestnictwa w tej samej Ofierze (por. OWMR 85). W naszej ojczyźnie zazwyczaj Komunii św. udziela się do ust. „Jeśli jednak ktoś prosi o Komunię św. na rękę (…) należy mu w taki sposób jej udzielić. Przyjmujący winien spożyć Ciało Pańskie wobec szafarza”. Określenie okoliczności, w których dopuszczalne jest przyjmowanie Komunii św. pod dwiema postaciami należy do biskupa miejsca.
Po komunii św. kapłan dokonuje oczyszczenia (puryfikacji) naczyń (pateny i kielicha), a ministrant odnosi je na kredens. Oczyszczenia naczyń można dokonać również po zakończeniu Mszy św., zwłaszcza gdy jest ich wiele. W takim wypadku pozostawia się je z boku na ołtarzu lub na kredensie. Po komunii św. można, przez pewien czas, zachować milczenie lub wykonać śpiew na uwielbienie.
Następnie kapłan odmawia modlitwę po komunii, którą lud kończy aklamacją: Amen. Jeśli jest taka potrzeba, można podać ludowi krótkie ogłoszenia, po których kapłan udziela błogosławieństwa. W uroczystości i święta oraz w innych okolicznościach błogosławieństwo może być poprzedzone modlitwą nad ludem lub mieć bardziej rozbudowaną formułę. Jeśli celebracji przewodniczy biskup, błogosławi lud formułą przewidzianą dla niego oraz trzykrotnie czyni nad ludem znak krzyża. Celebracja kończy się rozesłaniem zgromadzonych, a kapłan po ucałowaniu ołtarza razem z usługującymi opuszcza prezbiterium.
