Święty Albert dostrzegał oblicze Chrystusa cierpiącego we wszystkich ubogich i opuszczonych. Stał się bratem miłosierdzia i dobroci dla wszystkich. Jego dewizą życia było powiedzenie: „Powinno się być dobrym jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”. Bóg bogaty w miłosierdzie natchnął Świętego Brata Alberta, by w tych najbardziej opuszczonych dostrzegł znieważone oblicze Chrystusa (por. kolekta).
