Treści ostatnich miesięcy roku liturgicznego zatrzymują nas przy tajemnicy życia, którego prawdziwym owocem jest świętość. W drodze do wypełniania tego najważniejszego powołania otrzymanego na chrzcie świętym Kościół w uroczystość Wszystkich Świętych, z jeszcze większą uwagą, kieruje nas ku tajemnicom Chrystusa odzwierciedlającym, w życiu świętych, świętość samego Boga.
Dla katechumenów ten czas jest początkiem drogi do sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia, jest czasem prekatechumenatu, ewangelizacji. W tym okresie kandydaci do sakramentów mają większą sposobność odnajdywania Boga w sercach chrześcijan. Można powiedzieć, że zanim otrzymają obrzędowo słowo Boga (Ewangelię), najpierw mogą doświadczać Boga we wspólnocie Kościoła, w życiu konkretnych osób.
Przez dar chrztu jesteśmy zaproszeni do życia w przyjaźni z Bogiem, do świętości. Ta przyjaźń, staje się możliwa i dostępna dla każdego w sakramentach Kościoła. Jej owocem jest świętość życia, którą charakteryzuje ścisłe zjednoczenie z Bogiem. To jest coś, co wydarza się w Kościele, w naszej codzienności. To jest coś, co zaczyna nas pociągać i fascynować w innych. Jesteśmy wezwani, by odzwierciedlać w sobie piękno życia Boga, piękno relacji, jaka jest między Osobami Boskimi. Tylko to piękno może pociągać, tylko takie piękno ma moc zawracać innych z niewłaściwej drogi. Powołanie do świętości jest najpierw zadaniem dla naszego umysłu i woli. Bóg zaprasza nas do odzwierciedlenia w naszym życiu Jego świętości. Święty jest Bóg, każdy, kto Go spotyka, wchodzi z Nim w zażyłą więź, staje się świętym Jego świętością, a to znaczy dla nas w codzienności uległość Duchowi Świętemu i naśladowanie Jezusa Chrystusa.
Tajemnice roku liturgicznego, czyli tajemnice życia Chrystusa przybliżane, słyszane, celebrowane i odnajdywane w życiu sióstr i braci prowadzą nas w życiu Kościoła, kształtując w nas samych Chrystusa. To one pomagają nam i prowadzą nas do coraz głębszej przyjaźni i zażyłości z Bogiem. Bóg w tajemnicy wcielenia wychodzi na spotkanie ku człowiekowi, zaprasza do przyjaźni ze sobą. Bóg staje się obecny, dostępny w swoim słowie, w swoich sakramentach, ale również w siostrze i bracie. To oni niejednokrotnie stają na drodze życia niczym lampy oświetlające drogę. Ich sposób życia staje się niejednokrotnie punktem zwrotnym. Tak było w życiu wielu konwertytów. Mamy słowo Boga, sakramenty, ale i drugiego człowieka wypełnionego Bogiem. Bóg druga Osoba, Logos-Słowo stało się ciałem i mieszka wśród nas. Na to zaproszenie odpowiedzieli w pełni ci, których Kościół nazywa swoimi świętymi, świętymi Boga. W ich życiu, tak jak w życiu wspominanych w październiku św. Franciszka, św. Faustyny, odnajdujemy światło Boga, Jego konkretne rysy. Kościół mówi o tym w swoich modlitwach W zgromadzeniu świętych jaśnieje Twoja chwała…, w ich życiu ukazujesz nam wzór postępowania (Prefacja o świętych, nr 70).
Doświadczenie przyjaźni z Bogiem, nie jest tylko dla nas, to doświadczenie, które z samej jego natury powinno być dzielone. Na drodze wiary stają święci, którzy są sprawdzoną i prostą drogą. Poznając życie swoich patronów, zaprzyjaźniając się z nimi, pozyskujemy orędowników i pomocników w codziennym zmaganiu. W życiorysach świętych odnajdujemy czytelne świadectwo ich życia, które staje się znakiem, woła głosem, gestem, życiem. Wpatrywanie się w nich pozwala rozpoznawać gorejącą pochodnię, jaką jest sam Chrystus, żywy Bóg.
