Śmierć nie ma władzy nad Chrystusem. On powstał z martwych, dzięki czemu podźwignął nas i oswobodził z niewoli grzechu, dając powód do wielkiego wesela (modlitwa nad darami). Bóg działa w swoim Kościele. Ożywcze tchnienie Ducha otrzymuje każdy, kto otwiera serce. Mamy prawo nie rozumieć Bożej pedagogii zbawienia, udzielającej łask osobom, których nie akceptujemy lub unikamy. Dobrze, że to właśnie Pan jest osobą decyzyjną. Jezus – jak poucza 1. prefacja wielkanocna – jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata; jest bramą owiec; pragnie, aby wszystkie owce, za które oddał życie, znalazły pastwisko i miały życie w obfitości. Podążajmy za Chrystusem, a On obdarzy nas radością wieczną i doprowadzi do chwalebnego zmartwychwstania.
