Karol Boromeusz był bogaty majątkiem i godnościami, a zarazem ubogi chrześcijańskim duchem. Urodzony w arystokratycznej rodzinie i przeznaczony do stanu kapłańskiego potrafił przyjąć swój los z podziwu godną uległością. Nie szukał dla siebie bogactwa materialnego ani godności, które p0oniekąd same do niego przyszły, ale troszczył się o ubogich i o godne wypełnienie posłannictwa Kościoła. Pomimo luksusu, jaki go otaczał, sam żył bardzo skromnie. Jego główną troską była reforma Kościoła, tak aby chrześcijanie mogli pełniej żyć Ewangelią. Można zatem śmiało powiedzieć, że ożywiał go duch miłosierdzia i pokory, do którego przyjęcia nawołują nas wszystkie dzisiejsze liturgiczne czytania i modlitwy mszalne.
