Oktawa Bożego Narodzenia na styku z postacią św. Jana – człowieka, który ukrył się w swojej Ewangelii pod określeniem umiłowanego ucznia, dając szansę każdemu słuchającemu i czytającemu na wejście w tę rolę. Główna myśl wszystkich pism z nim związanych to relacyjność Boga, najpierw Ojca, Syna i Ducha, a dalej emanująca i zapraszająca ludzi w Nich jak do domu, do intymnej przestrzeni, gdzie bliskość umożliwia swobodne przebywanie. Specyfika jego doświadczenia Jezusa i wierność, w jakiej szedł za Nim, uwrażliwiła Go na Jego Miłość, nic więc dziwnego, że to właśnie w pismach Janowych pojawia się to odważne stwierdzenie takiej tożsamości Boga. I kompatybilnie: zbawienie, które przyjął ten uczeń, a jego dokonanie owocuje wyznaniem: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności (zło ucieka, gdy Bóg wchodzi).
