Ewangelie okresu zwykłego przeznaczone na niedziele zwykłe przypadające w sierpniu skupiają się wokół działalności Jezusa. Charakterystyczne jest w tym czasie nauczanie Jezusa, Jego działalność, troska o tych, którzy się do Niego zbliżali. Kończą się natomiast pytaniem, które kilkukrotnie, co najmniej, pada w ciągu roku liturgicznego: A wy za kogo mnie uważacie?
Pierwsze dwie z omawianych niedziel koncentrują się wokół rozmnożenia chleba i tego, co wydarzyło się potem. Jezus w swoje działanie włącza swoich uczniów. Następnie, przychodząc do nich po wodzie, mówi: Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się. Pierwsze czytanie 18 niedzieli w ciągu roku również nawiązuje do uczty, na którą Bóg zaprasza wszystkich spragnionych i złaknionych. Nie mówi jednak jedynie o nakarmieniu ciała, lecz zaprasza do słuchania Go, obiecując, że zawrze z nim wieczyste przymierze.
W kolejną 19 niedzielę w ciągu roku w Ewangelii czytamy o tym, że Jezus przychodzi do swoich uczniów, których wcześniej przynaglił, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg. Tymczasem On sam wychodzi na górę, aby się modlić. Do tego faktu nawiązuje także pierwsze czytanie, w którym zostaje ukazany Eliasz na górze Horeb, gdzie spotyka się z Panem. Bóg jednak nie przychodzi ani w gwałtownej wichurze, ani w trzęsieniu ziemi, ani też w ogniu. Bóg przychodzi w szmerze łagodnego powiewu. Jezus, przychodząc do uczniów, uspokaja ich i zaprasza Piotra do wyjścia z łodzi, i następnie go ratuje, gdy ten wątpi.
Pierwsze czytanie i Ewangelia następnej 20 niedzieli w ciągu roku zwracają naszą uwagę na kwestie cudzoziemców, tych, których uważamy za obcych w naszym środowisku. To nie muszą być ludzie, którzy pochodzą z innych krajów, lecz to mogą być osoby, z którymi nie chcemy mieć nic wspólnego; których odrzucamy, usiłujemy się uwolnić od ich obecności. Tymczasem słowo Boże wskazuje nam na to, że każdy, kto tego pragnie, może doświadczyć Bożego miłosierdzia i Bożej łaskawości. Tak stało się w życiu kobiety kananejskiej, której wiarę w końcu Jezus pochwalił i ostatecznie spełnił to, o co prosiła.
W 21 niedzielę w ciągu roku natomiast słyszymy pytanie Jezusa o to, za kogo uważają Go ludzie i… za kogo my sami Go uważamy. Odpowiedź, którą daje Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego, sprawia, że Jezus składa Piotrowi obietnicę: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój […] cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Do drugiej części tego fragmentu Ewangelii nawiązuje pierwsze czytanie z Księgi proroka Izajasza, w którym Pan zapowiada właśnie to, co stało się potem udziałem Świętego Piotra i jego następców.
Teksty drugiego czytania omawianych niedziel w ciągu roku pochodzą nadal z Listu Świętego Pawła do Rzymian. Autor kontynuuje swoje nauczanie o złączeniu wierzących z Chrystusem, wyrażając swoje przekonanie, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie […] nie zdołają nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (18 niedziela w ciągu roku). Już w następną niedzielę (19 w ciągu roku) usłyszymy, że Paweł sam wolałby być odłączony od Chrystusa, byle tylko jego rodacy, Izraelici doświadczyli zbawienia. Przecież także Chrystus według ciała jest potomkiem narodu wybranego. Kontynuując, Paweł, zwracając się do pogan, napisał, że dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne (20 niedziela w ciągu roku). Konkluzją omawianych wywodów św. Pawła jest Hymn na cześć mądrości Bożej, wykorzystany jako drugie czytanie 21 niedzieli w ciągu roku. W nim Paweł wysławia głębię, mądrość i wiedzę Boga. I zaprasza nas do tego samego.
