Czytania na niedziele Wielkiego Postu w roku A, który obecnie przeżywamy, ukazują nam chrystocentryczny charakter tego czasu. W dwie pierwsze niedziele odnajdujemy dwa aspekty udziału w misterium Chrystusa − Jego Śmierci i Zmartwychwstaniu.
W pierwszą niedzielę słyszymy opis świata po stworzeniu i zarazem konsekwencje, jakie dotknęły ludzi po popełnieniu grzechu. Ogród jest symbolem Boskiego świata, do którego człowiek zostaje zaproszony. Ludzie jednak boją się śmierci i ten właśnie lęk wykorzystuje Szatan. Dlatego też w drugim czytaniu słyszymy porównanie owoców śmierci pierwszego człowieka (Adama) i Chrystusa. Ta ostatnia śmierć, paradoksalnie, przynosi
nam życie. Walkę dobra ze złem uwypukla Ewangelia, ukazując strategię działania złego ducha – posługiwanie się słowem Bożym, manipulując nim − i Jezusa, który w żaden sposób nie pozwala się odciągnąć od wypełnienia misji powierzonej Mu przez Boga i wypełnienia jej w taki sposób, w jaki zamierzył to Bóg.
Owoce takiej postawy zostają nam ukazane w liturgii słowa na następną, drugą niedzielę Wielkiego Postu. Spotykamy się zatem z Abrahamem, który, pomimo podeszłego wieku, podjął wezwanie Boga, aby wyjść ze swojej ziemi i iść do kraju, który Bóg mu wskaże. Owoce tego podejścia widzimy w Ewangelii. Jezus ukazuje się w chwale. Będą ją mogli osiągnąć wszyscy, którzy wiernie wypełnią swoje powołanie. Podkreśla to również drugie czytanie, w którym Apostoł Narodów wzywa swojego duchowego syna do realizacji powołania, którym został obdarowany.
Trzy kolejne niedziele Wielkiego Postu w cyklu A podkreślają drogę przygotowania chrzcielnego. W trzecią niedzielę Wielkiego Postu słyszymy zatem Ewangelię o spotkaniu Jezusa z Samarytanką przy studni. Jezus wyraża swoje pragnienie i rozpoczyna dialog z kobietą, doprowadza ją to do poznania prawdy o sobie i swoim dotychczasowym życiu. Do tego samego nawiązuje pierwsze czytanie – Bóg zaspokaja pragnienie swojego ludu. Konieczne jest jednak zaufanie Mu pomimo trudności, na które możemy napotykać na pokonywanej przez nas drodze. Potrzebna jest nam jednak wiara i nadzieja, o których pisze św. Paweł w drugim czytaniu.
Jezus, który jest źródłem wody żywej, jest także Tym, który przywraca nam wzrok – jak dowiadujemy się z Ewangelii czwartej niedzieli Wielkiego Postu. Jest to symboliczny opis spotkania Boga z człowiekiem. Jezus uzdrawia niewidomego, nawiązując – w sposób symboliczny – do stworzenia (uczynił błoto – Bóg stworzył człowieka z prochu ziemi). Po czym stawia mu pytanie: Czy wierzysz w Syna człowieczego? W ten sposób pragnie nas oświecić (por. drugie czytanie) i ukazać nasze wybranie (por. pierwsze czytanie).
Wreszcie w piątą niedzielę Wielkiego Postu, w cyklu A czytamy Ewangelię o wskrzeszeniu Łazarza. To najważniejszy skutek chrztu: zostajemy przeprowadzeni ze śmierci do życia. Dlatego też konieczne jest, aby było to życie według Ducha Bożego, a nie według ciała – jak poucza nas o tym św. Paweł w drugim czytaniu. Pierwsze czytanie natomiast, nawiązując bezpośrednio do Ewangelii, przypomina nam raz jeszcze o tym, że to Bóg wyprowadza nas z grobu naszych grzechów. Czyni to swoją mocą i udziela nam swego ducha, abyśmy rzeczywiście żyli dla Niego.
