Bóg nieustannie zwraca się do człowieka, troszczy się o niego i wskazuje drogę, jaką powinien kroczyć. Niestety człowiek często nie zwraca na to uwagi, lecz podąża własnymi ścieżkami i postępuje według osobistych przekonań. Pan jednak nie zniechęca się i nie odwraca od człowieka, ale objawia mu swoje serce pełne miłosierdzia, współczucia i litości. Głosi przebaczenie grzechów i ofiaruje je wszystkim tym, którzy tego przebaczenia potrzebują. Boże przebaczenie jest darem i tak należy je przyjąć − z wdzięcznością oraz poczuciem własnych ograniczeń. Każdy bowiem, kto chełpi się swoją sprawiedliwością, zamyka się na Boży dar, a kto choć raz doświadczy miłosierdzia Bożego, ten sam staje się jego najwierniejszym głosicielem.
