Grzech wiąże się z nieposzanowaniem lub zagubieniem tego porządku miłości, który został nam wskazany przez Stwórcę i Rządcę wszechświata. Wybieramy nasz własny sposób życia. Selektywnie podchodzimy do daru przykazań. Miejsce należne Bogu odstępujemy osobom, rzeczom, sprawom. Przenosimy swoje spojrzenie ze Stwórcy na stworzenie, szukając szczęścia w tym, co zniszczalne. Wydaje się, że głos świata jest bardziej słyszalny od głosu Pana. Oddalamy się coraz bardziej i bardziej. Jakże wielką łaską staje się wtedy głód utraconych wartości, nienasycone pragnienie domu, w którym byliśmy dziećmi Ojca. Kościół zaprasza nas do uważnej refleksji nad swoją drogą powrotu, której początkiem jest uznanie winy, a kolejnym krokiem decyzja: wstanę i pójdę do Ojca.
