W modlitwie po komunii zostanie wypowiedziana prośba: [abyśmy] zasłużyli na radość bez końca. Ważne jest dla nas to, aby nasza radość była perspektywiczna i miała mocno ugruntowane podstawy. Wiara symbolicznie jest przedstawiana jako kotwica, czyli coś, co zapobiega naszemu „odpłynięciu”. Czasem śmiech jest ucieczką przed strachem, praca przykrywką pracoholizmu, a aktywność fitness poszukiwaniem wrażeń i doznań. Wszystko to jest dobre, jeśli jesteśmy w łączności z Jezusem. Wiara i radość są w Panu, a nie same dla siebie. Stąd we wspólnocie wiernych od zawsze uczymy się reagowania na to, czego dowiadujemy się o Bogu. Uczymy się nie tylko radości wyrażanej w sposób emocjonalny, ale przyjmowanej jako dar Ducha Świętego. Bóg wypełnia obietnice i jest wierny swojemu słowu. W nas jest tylko możność przyjęcia tej prawdy.
