Stoimy przy betlejemskim żłóbeczku, ale myśli nasze już biegną na Golgotę. W tekstach ojców Kościoła można odnaleźć medytacje nad tajemnicą Wcielenia osnute cierpieniem związanym z wypełnieniem misji Chrystusa. To umiłowanie świata popycha Boga Ojca do złożenia ofiary z Syna, jak wskazuje nam antyfona na wejście z dzisiejszej liturgii. Jezus przychodzi na świat dla uleczenia i odnowienia całego stworzenia. Trwajmy w radości tych dni, niech one będą niewielkim zadatkiem radości wiecznej w Chrystusie. To dobry czas na poświąteczny odpoczynek i medytację nad tym, co się dokonało, lub nad tym, co jeszcze się dokona. Treścią świąt w Kościele jest zawsze dzielenie się Boga radością ze swoim stworzeniem, a umiejętność świętowania to nic innego jak okazanie wdzięczności za coś, w czym mogę uczestniczyć.
