Ciemność ogarnęła wszystko. Zatarła obraz ludzkich twarzy. Pod jej osłoną dokonywało się wiele zła. Nie pozwalała odnaleźć właściwej drogi do domu. Wprowadzała w poczucie zagubienia. Oddzielała od Boga. To było jednak tylko pozorne panowanie ciemności. Bowiem na uboczu miasteczka, w zniewolonej ziemi, w osamotnieniu, w urągających warunkach, w Jezusie Chrystusie, rozpaliło się małe światło, które wkrótce miało zamienić się w ogień nie do ugaszenia. Dziś, tej nocy, pragniemy stanąć przy naszych parafialnych i wspólnotowych żłóbkach, by wpatrując się w Zbawiciela, pokazać Mu naszą ciemność. Niech blask prawdziwej światłości, która przeniknie nas w Eucharystii, pomoże uwierzyć nam na nowo, że to zbawcze dzieło dokonało się dla nas.
