Obrazy nieba i pragnienie, aby znaleźć się w nim, zajmowały wyobraźnię człowieka od wieków. Starożytni utożsamiali niebo z ziemskim nieboskłonem albo jak Grecy widzieli je gdzieś na szczytach gór. Niebo było dla nich miejscem zamieszkałym przez szczęśliwe istoty niebiańskie, którym człowiek mógł jedynie zazdrościć. Generalnie pozostawało poza jego zasięgiem. Człowiek nowoczesny wraz z wiarą w boskie istoty odrzucił starożytne wizje, łudząc się, że sam może ziemię uczynić niebem. Historia pokazała, że w ten sposób udało mu się raczej piekło przybliżyć do ziemi. Chrześcijańska wizja nieba, jaką znajdziemy w dzisiejszych czytaniach, jest inna. Po pierwsze, niebo jest dziełem Boga. Po drugie, człowiek, współpracując z łaską Bożą, może uczynić ziemię bliższą nieba i w ten sposób przygotować się do przyjęcia tego niezwykłego Bożego daru.
