Bywa, że stajemy przed ważnym wyborem i nie wiemy, jak mamy postąpić. Cenna jest wtedy rada bliskiej osoby. Antyfona na wejście kieruje nasze myśli ku Bogu: kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swoje imię. Ze względu na Twoją dobroć, poprowadź mnie, Panie, tam, dokąd powinienem pójść. Kiedy pozwalam Bogu się prowadzić, kiedy jest On dla mnie Bogiem bliskim, nie szukam swojej chwały. Myśli i serce w naturalny sposób biegną, by chwalić Pana. Pan spogląda z nieba (psalm) i dostrzega mój każdy wysiłek. Nazywa mnie swoim przyjacielem i dzieli się tym, co słyszy od Ojca. Przyjaźń polega na dzieleniu wspólnych zainteresowań, pasji, radości i smutków. Przyjaźń z Jezusem to ostatecznie udział w Jego chwale. Ale to również wzięcie krzyża i okazanie gotowości na stratę, by ostatecznie osiągnąć nieporównanie większy zysk.
