Niedziela Palmowa rozpoczyna najważniejszy tydzień w roku liturgicznym. W języku polskim nosi on nazwę − wielki, w innych językach jest też nazywany święty (np. wł. – settimana santa; ang – Holy Week). Tydzień, w którym będziemy przeżywać największe tajemnice naszej wiary i który doprowadzi nas do Niedzieli Zmartwychwstania. O nim słyszymy już w kolekcie Niedzieli Palmowej, w której wspominamy całe Misterium Paschalne Chrystusa: …Boże (…), sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; daj nam pojąć naukę płynącą z Jego męki i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu. W dalszych modlitwach na Niedzielę Palmową prosimy, aby Bóg pojednał nas ze sobą przez mękę swojego Syna, gdyż nie zasługujemy na to z powodu złego życia, lecz ufamy, że Najświętsza Ofiara wyjedna nam przebaczenie (modlitwa nad darami). Męka Chrystusa nie jest zatem dla nas jedynie przykładem pokory do naśladowania (kolekta), ale ma także moc pojednawczą. Dzięki niej człowiek może wrócić do pierwotnej jedności z Bogiem. W modlitwie po komunii wyznajemy naszą wiarę, że Bóg przez śmierć swojego Syna obudził w nas nadzieję życia wiecznego i przez Jego zmartwychwstanie sprawi, że osiągniemy cel naszych dążeń.
W Niedzielę Zmartwychwstania wspomnienie Męki i Śmierci pozostaje obecne na początku kolekty: Boże, Ty w dniu dzisiejszym przez Twojego Syna pokonałeś śmierć, dalej jednak jest już mowa o życiu: otworzyłeś nam bramy życia wiecznego, spraw, abyśmy obchodząc uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, zostali odnowieni przez Ducha Świętego i mogli zmartwychwstać do nowego życia w światłości. Temat życia jest obecny także w modlitwie nad darami: … Boże (…) składamy Tobie Ofiarę, przez którą Kościół odradza się do nowego życia, i w modlitwie po komunii: Boże, Ty (…) udzieliłeś Twojemu Kościołowi nowego życia. To życie wymaga jednak opieki (modlitwa po komunii) i podtrzymywania, karmienia (modlitwa nad darami), abyśmy mogli dojść do chwały zmartwychwstania. Do Zmartwychwstania nawiązuje również kolekta z drugiej niedzieli Wielkanocy, przypominając nam o tym, że przez doroczną uroczystość wielkanocną Bóg umacnia wiarę swojego ludu. Dlatego też prosimy, aby pomnożył w nas łaskę, której już nam udzielił, abyśmy (…) głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni. Modlitwa ta, podobnie jak św. Paweł w Liście do Tesaloniczan, podkreśla, że dzieło zbawienia i uświęcenia człowieka dotyczy wszystkich wymiarów jego życia (por. 1 Tes 5, 23). To życie ma doprowadzić do wiecznego szczęścia tych, którzy je przyjęli przez wyznanie wiary i chrzest święty (modlitwa nad darami). Natomiast w modlitwie po komunii prosimy, aby nieustannie trwało w naszych duszach działanie wielkanocnego Sakramentu – to jest przede wszystkim Eucharystii, która jest „upamiętnieniem Ofiary Krzyża i obecnością Chrystusa Zmartwychwstałego, (…) dopełnieniem chrześcijańskiego wtajemniczenia i przedsmakiem wieczystej Paschy” (List okólny o przygotowaniu i obchodzeniu świąt paschalnych, 90).
