Istotę kultu chrześcijańskiego stanowi obchód misterium paschalnego i jego rozwinięcie w ciągu całego roku. Samo przeżywanie roku liturgicznego natomiast ma sakramentalną moc i skuteczność dla podtrzymania duchowego życia chrześcijańskiego. Dlatego też wierzący w Chrystusa powinni gorliwiej uczestniczyć w całym misterium Chrystusa ukazanym i przeżywanym w ciągu roku liturgicznego.
Szczególną rolę odgrywa w nim niedziela, która jest „pierwotnym dniem świątecznym” (KL 106). Dlatego też nie należy przesłaniać jej innymi obchodami. W niedzielę bowiem Kościół celebruje misterium paschalne Chrystusa, to znaczy wspomina Mękę, Zmartwychwstanie i uwielbienie Pana Jezusa. Niedziela ustępuje tylko uroczystościom i świętom Pańskim, a w tzw. okresach mocnych (Adwent, Wielki Post, okres Wielkanocy) ma przed nimi pierwszeństwo. Uroczystości wypadające w tych okresach w niedziele przenosi się na następujący po nich poniedziałek, chyba, że zbieżność zachodzi w Niedzielę Palmową albo Zmartwychwstania Pańskiego.
Każdy dzień liturgiczny trwa od północy do północy. Obchód niedzieli i uroczystości rozpoczyna się wieczorem dnia poprzedniego. Na niedziele zasadniczo nie wyznacza się na stałe żadnego obchodu. Od tej zasady są jednak pewne wyjątki. Należą do nich: święto Świętej Rodziny, Chrztu Pańskiego, uroczystość Najświętszej Trójcy, uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata oraz uroczystość Objawienia Pańskiego, Wniebowstąpienia i Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, jeśli nie są one obchodzone jako święto nakazane.
Obchodząc roczny cykl misteriów Chrystusa, Kościół oddaje cześć Najświętszej Maryi Pannie oraz wspomina męczenników i innych świętych. W całym Kościele obowiązkowo oddaje się cześć tym świętym, którzy mają znaczenie powszechne; innych albo wpisuje się do kalendarza ogólnego, ale ich obchodzenie jest dowolne, albo ich kult zostawia się Kościołom partykularnym, narodom lub rodzinom zakonnym.
Obchód uroczystości rozpoczyna się w dniu poprzednim od I Nieszporów. Niektóre uroczystości mają specjalny formularz Mszy wigilijnej, którego się używa wieczorem w dniu poprzedzającym uroczystość, jeżeli odprawia się Mszę w godzinach wieczornych. Obchód największych uroczystości Zmartwychwstania i Narodzenia Pańskiego trwa przez osiem dni, ale obydwie oktawy rządzą się własnymi prawami.
Święta obchodzi się w granicach dnia naturalnego, nie mają zatem I Nieszporów, chyba że wypadają w niedziele zwykłe albo w niedziele okresu Narodzenia Pańskiego i zajmują ich miejsce. Wspomnienia dzielą się na obowiązkowe i dowolne. Ich obchód uzgadnia się z obchodem dnia powszedniego. Wspomnienia obowiązkowe, które wypadają na dni Wielkiego Postu, można obchodzić tylko jako wspomnienia dowolne (dodatkowe). Jeżeli w jednym dniu wpisano w kalendarzu kilka wspomnień dowolnych, można obchodzić tylko jedno z nich, a inne się opuszcza. W zwykłe soboty, w które nie wypada wspomnienie obowiązkowe, można obchodzić wspomnienie dowolne Najświętszej Maryi Panny.
Dni tygodnia następujące po niedzieli nazywa się dniami powszednimi i obchodzi się je w różny sposób, zależnie od stopnia ich ważności: Środa Popielcowa i dni Wielkiego Tygodnia, od Wielkiego Poniedziałku do Wielkiego Czwartku włącznie mają pierwszeństwo przed wszystkimi innymi dniami liturgicznymi. Dni powszednie Adwentu od 17 do 24 grudnia włącznie i wszystkie dni powszednie Wielkiego Postu mają pierwszeństwo przed wspomnieniami obowiązkowymi. Inne dni powszednie ustępują uroczystościom i świętom, a ich elementy uwzględnia się we wspomnieniach.