loading

2021.04.05 – Poniedziałek w oktawie Wielkanocy

ROZŚWIETLENI ŚWIATŁEM CHRYSTUSA

Gdy czasem patrzymy na wschód słońca, ogarnia nas zachwyt. Niezwykłe kolory. Powoli rozjaśnia się niebo. Niezwykła pewność, że nic i nikt nie może zatrzymać tego procesu. I nagle staje się dzień!

     
Zmartwychwstanie Jezusa jest podobne do wschodzącego słońca. Blask tego wydarzenia delikatnie rodzi się w wielkosobotnią noc. Potem wybucha światłem, które rozświetla niedzielę i cały tydzień. Tydzień nazywany oktawą Wielkiej Nocy albo Białym Tygodniem.

     
Jezus zmartwychwstał, wszystko stało się nowe! Jak powie dziś św. Piotr w pierwszym czytaniu: „Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci…” (Dz 2, 24). Światło tego zwycięstwa rozświetliło historię ludzkości na zawsze. W każdą niedzielę świętujemy to zwycięstwo. Śmierć istnieje nadal. Lecz nie jest końcem, a przejściem do życia wiecznego. Każdy z nas jest zaproszony i powołany do wieczności.

     
Na co dzień zapominamy o tej radości naszego powołania. Trudna codzienność często nam to przesłania. Tak było zawsze. Dziś w Ewangelii usłyszymy o próbie zafałszowania prawdy o zmartwychwstaniu. Tak jakby ktoś myślał, że uda mu się zatrzymać wschodzące słońce. Absurdalna ludzka próba pokonania kłamstwem prawdy. Prawda i tak zwyciężyła. W historii świata jeszcze nie raz ludzie będą próbować zakłamać rzeczywistość. Były i pewnie jeszcze będą ideologie, które są zbudowane na kłamstwie.
Wszystkie one miały swój początek i koniec. Były, przeminęły. Prawda trwa, bo Bóg jest Prawdą.

     
Przyjmijmy ten rozpoczynający się tydzień jak dar nowego życia, nowej nadziei. Jezus zerwał więzy śmierci. On zwycięża! On króluje. Lecz pamiętajmy, że Jego królestwo nie jest z tego świata. Lecz ten świat, cokolwiek na nim się dzieje, rozświetlony jest światłem Zmartwychwstałego Jezusa.



o. Tomasz Słowiński, dominikanin






MARYJA I ZMARTWYCHWSTANIE

W przerażającym dramacie męki Jezusa Maryja uczestniczyła bardziej niż apostołowie i uczniowie. Jej ból był większy; duchowe owoce niezliczone; wiara umocniona.

     
1° Widziała Ona, jak jedno po drugim wypełniają się dawne proroctwa oraz zapowiedzi samego Jezusa odnoszące się do bolesnej drogi. Utwierdzała się w pewności przekonania, że tak samo wypełnią się proroctwa odnoszące się do drogi chwalebnej: Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, chwała Chrystusa w Niebie, Jego królestwo na ziemi. Przeciwne wiatry, które szarpały i gasiły słabe płomienie, sprawiały, że coraz mocniej palił się płomień wiary Maryi. Czekała w skupieniu, ciszy i na modlitwie,
aż wszystko się wypełni. Ze swojej strony dodawała odwagi i umacniała rozproszonych apostołów: „Uderzono w pasterza i rozproszyło się stado owiec”. Maryja zjednoczyła ich w pełni wokół siebie w Wieczerniku.

     
2° W tej wierze Maryja nie poszła do grobu, aby jedynie zobaczyć i namaścić ciało Syna: wiedziała i wierzyła, że zmartwychwstanie. Ewangelie milczą; tak jak w przypadku wielu innych rzeczy: ale tradycja oraz pobożność przekonują, że zmartwychwstały Jezus Chrystus jako pierwszej objawił się Najświętszej Maryi. On wewnętrznie zjednoczył ze sobą Maryję Dziewicę w tajemnicy Wcielenia, w życiu, w Męce: i tak samo musiał jednoczyć Ją ze sobą w Zmartwychwstaniu, Wniebowstąpieniu, Zesłaniu Ducha Świętego, w Niebie. Kiedy Jezus Chrystus zmartwychwstał, Maryja jako pierwsza doświadczyła dobrodziejstwa tej wielkiej tajemnicy, kiedy jako pierwsza przytuliła Syna Bożego, jako pierwsza miała udział w radości wynikającej z nowej i niebiańskiej młodości, która cechowała to ciało, które Ona, błogosławiona miedzy kobietami, dała swojemu Synowi. Widzi i czuje, że Jej ciało zostało uświęcone w uświęconym ciele Jej najświętszego Syna; całuje rany, które miały być radością Nieba; z niewypowiedzianą radością rozkoszuje się rajem, którym jest dla niej Jezus tryumfujący nad grzechem i śmiercią, który jednoczy rodzaj ludzki z Bogiem. Maryja z wielką czcią adoruje Go jako zmartwychwstałego, adoruje w taki sam sposób, jak czyniła to wówczas, gdy jako noworodek leżał w żłobie i później, kiedy był przybity do krzyża. Od tego momentu Jej serce rozpaliło się nową miłością; ale przede wszystkim nowym ogniem rozpaliła się Jej wiara.

     
3° Dary nadprzyrodzone pochodzą od Boga; szczególnie pierwszy: wiara. Akty wiary i modlitwa powodują wzrost wielkiego daru. Przede wszystkim prośmy o wiarę w rzeczy ostateczne: że Bóg istnieje; że jest On tym, który nagradza. Wiarę w Sąd szczegółowy, wiarę w cel, dla którego zostaliśmy stworzeni, wiarę w Raj, wiarę w Sąd powszechny, wiarę w wieczną wartość zasługi, dobrych dzieł, wiarę w Opatrzność.

     
Rachunek sumienia. – Czy mam wiarę mocną i stałą? Trudności i przeciwności rozpalają we mnie płomień? Rzeczy ostateczne są stale obecne w moich myślach, są przewodnikiem w moim życiu?

     
Postanowienie. – Wierzę w Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie, chwałę Jezusa Chrystusa: chcę iść za Nim każdego dnia.

     
Modlitwa. – Błogosławiona Dziewico, Matko Zbawiciela, uproś mi wzrost wiary. Jezus nie powołał Cię tylko po to, abyś szła za Nim na Kalwarię, ale uczynił Cię również uczestniczką radości Zmartwychwstania. Daj mi poznać, że również ja muszę przejść tę drogę, abym mógł dojść do chwalebnego zmartwychwstania.


ks. Jakub Alberione,
Krótkie medytacje na każdy dzień roku,
Edycja Świętego Pawła 2014.





Z duchowego bogactwa Założyciela Rodziny Świętego Pawła z powodzeniem mogą korzystać wszyscy wierni świeccy. Z pożytkiem dla siebie i w trosce o rozwój własnego życia duchowego. Jest to bowiem duchowość jak najbardziej na nasze czasy, w których papież Franciszek tak bardzo nawołuje do dążenia
do świętości w codzienności.

Dzieło „Krótkie medytacje na każdy dzień roku” są zbiorem 365. rozważań, które pomogą Czytelnikowi
zgłębić najważniejsze prawdy wiary oraz dowiedzieć się, jak praktycznie żyć nimi na co dzień. Każda medytacja kończy się propozycją rachunku sumienia i postanowienia oraz krótką modlitwą. Jest to cenna pomoc dla każdego, kto konsekwentnie chce pogłębiać i regularnie rozwijać swoje życie duchowe.
Bogactwo treści i nowatorskie ujęcie wielu zagadnień sprawiają, że książka ta, choć napisana kilkadziesiąt lat temu, nic nie traci na swojej aktualności. Publikując to dzieło, chcemy przybliżyć polskiemu czytelnikowi postać i duchowe dziedzictwo wielkiego proroka XX wieku, apostoła nowych mediów, Błogosławionego Jakuba Alberionego.


Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański”.

Prenumeratę Biuletynu „Dzień Pański” można zamówić pod adresem,

https://prenumerata.edycja.com.pl