Miłujcie nieprzyjaciół, dobrze czyńcie wrogom, błogosławcie tym, którzy was nienawidzą, módlcie się za prześladowców, nadstawiajcie drugi policzek, dawajcie, bądźcie miłosierni…
Takie polecenia Jezusa musiały mocno zastanowić Jego uczniów. Przecież w świecie starożytnym liczyły się zupełnie inne wartości: siła, władza i dominacja, a przebaczenie i miłosierdzie były uważane za objawy słabości. Przykazanie miłości nieprzyjaciół oraz postawa gotowości do przebaczenia były jednak czymś tak nowym, świeżym i dynamicznym, że Ewangelia w krótkim czasie zupełnie przemieniła myślenie i życie starożytnych oraz całą ich kulturę.
Jezus mówi bowiem, że w życiu chrześcijanina o wiele bardziej liczą się czyny i fakty niż słowa, deklaracje, idee lub dobre chęci. Jego ucznia rozpoznaje się zatem po wyborach, jakich dokonuje na co dzień, a nie po pięknych słowach i uroczystych zapewnieniach.
Święty Jan w swoim pierwszym liście wyraził tę prawdę w jednym krótkim zdaniu: Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą (1 J 3, 18). Miłość w perspektywie chrześcijańskiej nie jest więc wcale uczuciem ani ideą, ale konkretem życia.
Taka właśnie miłość, połączona z przebaczeniem i miłosierdziem, ukazuje całe piękno Ewangelii, odróżnia chrześcijaństwo od innych religii i systemów etycznych oraz nieustannie rozgrzewa i pociąga miliony ludzkich serc.
ks. Tomasz Bać
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański