W Wielki Czwartek przenosimy się w czasie. Duchowo podążamy do Wieczernika, gdzie Chrystus zgromadził się z Apostołami. I spoglądamy na Paschalną Wieczerzę, z której zrodziła się Eucharystia.
Jej korzenie sięgają czasów niewoli egipskiej. Opis pierwszej paschy znajdziemy dziś w czytaniu z Księgi Wyjścia. To wówczas Bóg nakazał swojemu ludowi zebrać się na posiłku, podczas którego Izraelici spożyli pieczonego baranka i pomazali domy jego krwią. Ten znak ocalał przed śmiercią, która weszła do domów Egipcjan. Był też zapowiedzią innego Baranka i Jego Krwi, która ratuje wierzących przed śmiercią wieczną.
Drugie czytanie ukazuje najstarszy biblijny opis ustanowienia Eucharystii. Co ciekawe, starszy od tych, które znamy z Ewangelii. Pisząc do Koryntian, św. Paweł przedstawia Chrystusa, który nadał żydowskiej wieczerzy paschalnej nowy sens. Odtąd nie przywodzi ona na myśl jedynie dziejów Izraela, ale odwołuje się do losów całej ludzkości. Chrystus, Boży Baranek, umarł za grzechy każdego człowieka. Mocą Jego Krwi zostaliśmy odkupieni. Mocą wiary w Chrystusa możemy być zbawieni. Spożywanie Jego Ciała daje życie wieczne. Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Jana pokazuje gest Chrystusa ponawiany dziś w wielu świątyniach świata. Chrystus obmył nogi uczniów, wykonując zadanie sługi, a nawet niewolnika. W kilka godzin po tym czynie rzeczywiście stracił wolność i był już skuty łańcuchami. Jezus zmienia nasze myślenie o władzy, prestiżu czy sukcesie. Czerpiąc siły i inspiracje właśnie od Niego, odnajdziemy światło dla naszego życia. Przyjmując Go w Eucharystii, znajdziemy siłę, aby rzeczywiście Go naśladować.
ks. Marek Piedziewicz
Refleksje na dziś oraz wprowadzenia do czytań pochodzą z Biuletynu liturgicznego „Dzień Pański„.
Prenumeratę biuletynu można zamówić pod adresem: Prenumerata – Dzień Pański