Szaty liturgiczne wyrażają różnorodność funkcji spełnianych podczas liturgii. Powinny również podkreślać jej piękno. Szatą liturgiczną wspólną dla wszystkich szafarzy wyświęconych i ustanowionych jakiegokolwiek stopnia jest alba, na którą kapłan przewodniczący Eucharystii nakłada stułę i ornat. Podczas procesji i innych czynności liturgicznych używa się kapy.
Diakon nie używa ornatu lecz dalmatykę, która może być zastąpiona jedynie stułą założoną na lewe ramę, ukośnie do prawego boku, gdzie powinna być spięta lub związana. Członkowie służby liturgicznej posługujący podczas liturgii zakładają alby lub inne szaty prawnie zatwierdzone w danym kraju przez Konferencję Episkopatu.
Szaty liturgiczne powinny być wykonane z takich materiałów, które będą odpowiadać powadze osób i sprawowanej liturgii. Mogą one być naturalne lub inne odpowiednie do sprawowanych obrzędów. Na ornatach nie powinno się umieszczać wizerunków osób, także świętych, lecz raczej przedstawienia figuralne czy symboliczne wskazujące na sakralne zastosowanie tych szat.
Kolory liturgiczne stosuje się w celu podkreślenia sprawowanych w ciągu roku liturgicznego misteriów. W liturgii rzymskiej dopuszczalne są następujące kolory:
– biały – używany wokresie Wielkanocy i Narodzenia Pańskiego, w święta i wspomnienia Chrystusa Pana, z wyjątkiem tych, które dotyczą Jego Męki; w święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny, aniołów i świętych, którzy nie byli męczennikami;
– czerwony – wykorzystywany w Niedzielę Męki Pańskiej (Palmową), Wielki Piątek, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, w mszach ku czci Męki Pańskiej, w główne święta apostołów i ewangelistów oraz we wspomnienia świętych męczenników;
– zielony – używany w okresie zwykłym w ciągu roku;
– fioletowy – wykorzystywany podczas Adwentu i Wielkiego Postu oraz w Mszach za zmarłych;
– różowy – jeśli jest taki zwyczaj, można go używać w tzw. niedziele radości – trzecią niedzielę Adwentu i w czwartą niedzielę Wielkiego Postu;
– czarny – dopuszczony do użytku w mszach pogrzebowych i za zmarłych.
W dni bardziej uroczyste można używać okazalszych szat liturgicznych, chociaż nie są w kolorze dnia, zazwyczaj są one złote lub srebrne. Natomiast msze obrzędowe sprawuje się w szatach koloru przewidzianego dla danej Mszy albo w białym lub świątecznym. Msze w różnych potrzebach powinny być odprawiane w szatach koloru dnia lub okresu, albo w kolorze fioletowym, jeżeli mają charakter pokutny, np. Msza o ustanie pandemii. Msze wotywne celebruje się w szatach koloru odpowiedniego dla danej Mszy albo w kolorze dnia lub okresu liturgicznego.
Oprócz naczyń i szat liturgicznych, które muszą być wykonane z określonego materiału, inne przedmioty przeznaczone do użytku liturgicznego lub w jakikolwiek sposób stosowane w kościele winny być godne i odpowiadać swojemu celowi (OWMR 348).
W szczególny sposób należy dbać o księgi liturgiczne, zwłaszcza Ewangeliarz i lekcjonarz, służące do głoszenia słowa Bożego i z tego powodu otaczane szczególnym szacunkiem. Podczas sprawowania liturgii mają one być znakami i symbolami rzeczywistości nadprzyrodzonej, a więc odznaczać się powagą i pięknym wyglądem.
Należy dbać również o inne przedmioty służące do kultu, jak np. te, które należą do bezpośredniego wyposażenia ołtarza i związane są ze sprawowaniem Eucharystii, takie jak np. krzyż ołtarzowy i procesyjny.
