Formularze mszalne w okresie Wielkanocy koncentrują naszą myśl nie tylko wokół Zmartwychwstania, ale także wokół odnowionej w nas godności dzieci Bożych. W kolekcie na trzecią niedzielę Wielkanocy modlimy się właśnie o to, abyśmy ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych, z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania. Już nie Zmartwychwstania Chrystusa, lecz naszego powstania z martwych. Prosimy o to Boga, który przywrócił swoim wiernym młodość ducha. Podobną prośbę wyrażamy również w piątą niedzielę Wielkanocy, modląc się o to, aby Bóg obdarzył nas prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Wcześniej natomiast modlitwa przypomina nam o tym, że Bóg zesłał nam Zbawiciela i uczynił nas swoimi przybranymi dziećmi. Natomiast w czwartą niedzielę Wielkanocy prosimy, aby Bóg prowadził nas do niebieskich radości. W kolekcie na tę niedzielę wierzący zostają nazwani pokornym ludem, który podążając za zwycięskim Pasterzem – jest Nim oczywiście zmartwychwstały Chrystus Pan, dojdzie do Boga. Może się to dokonać jedynie Jego mocą, jeśli – tak jak owce za pasterzem − będziemy podążać za naszym Panem i Zbawcą. Dlatego też w szóstą niedzielę Wielkanocy w kolekcie prosimy, abyśmy w tych radosnych dniach gorliwie oddawali cześć Chrystusowi zmartwychwstałemu, a Misterium Paschalne, przemieniało nasze życie. Zauważmy zatem, że w kolektach okresu Wielkanocy przewijają się tematy radości, odnowienia czy też odzyskania życia i pragnienie osiągnięcia pełni życia z Bogiem. Będzie się to mogło dokonać, jeśli będziemy nie tylko oddawali cześć Chrystusowi, naszemu Zbawicielowi i Odkupicielowi, ale też jeśli będziemy szli Jego śladami. To pragnienie powinno się w nas rodzić z doświadczenia radości, którą przynosi nam Zmartwychwstały Pan.
Radość dominuje również w modlitwach nad darami.W trzecią niedzielę prosimy, aby Bóg przyjął świąteczne dary Kościoła i skoro dał nam powód do tak wielkiego wesela, niech też udzieli nam pełnej radości wiecznej. Pragniemy, aby jej źródłem stało się dla nas działanie łaski odkupienia. Paschalna Ofiara natomiast, którą składamy na ołtarzu Pana, ma być wyrazem naszego dziękczynienia Bogu (4 niedziela Wielkanocy). To On właśnie przez cudowną wymianę darów dokonującą się w Ofierze składanej przez Chrystusa czyni nas uczestnikami swojej boskiej natury, dlatego też prosimy, abyśmy poznawszy już prawdę o naszym zbawieniu i odkupieniu, dostosowali do niej nasze życie (5 niedziela Wielkanocy). W następną niedzielę dołączamy do tej prośby pragnienie, aby wzniosły się do Boga nasze modlitwy i dary ofiarne i dzięki temu Bóg oczyścił nasze dusze, abyśmy godnie uczestniczyli w Sakramentach, które są darem Ojcowskiej miłości Boga do każdego z nas.
Modlitwa po komunii dopełnia wcześniej wypowiedziane prośby, precyzując wezwanie, by Bóg lud, który odnowił przez sakramenty dające życie wieczne, doprowadził również do chwalebnego zmartwychwstania (3 niedziela Wielkanocy) i pomnożył w nas owoce wielkanocnego sakramentu (5 niedziela Wielkanocy). O ile w kolekcie prosiliśmy, abyśmy z ufnością oczekiwali tego dnia, o tyle posileni niebieskim pokarmem, którym jest Ciało i Krew naszego Zmartwychwstałego Pana, prosimy, abyśmy to zmartwychwstanie mogli osiągnąć i aby Bóg umocnił nasze serca pokarmem dającym zbawienie. W czwartą niedzielę Wielkanocy jest ono określone jako uczta życia wiecznego, na którą prosimy, aby wprowadził nas Bóg, Dobry Pasterz, i aby łaskawie wejrzał na nas, Jego lud odkupiony najdroższą krwią Bożego Syna. Dobrym Pasterzem zatem nie jest jedynie Jezus, lecz przede wszystkim sam Bóg Ojciec, co zostało przepięknie wyrażone w Psalmie 23.
