W kolektach przeznaczonych na 4-8 tydzień zwykły w ciągu roku modlimy się do Boga, którego uznajemy Panem i naszym Bogiem (4 tydzień), Wszechmogącym Bogiem (5, 7 i 8 tydzień) oraz po prostu Bogiem (6 tydzień). W początkowej anamnezie tych modlitw przypominamy, że chce On przebywać w sercach prawych i szczerych (6 tydzień zwykły), i prosimy, abyśmy: chwalili Go z całej duszy (4 tydzień) i stale rozważali Jego naukę (7 tydzień), oraz: szczerze miłowali wszystkich ludzi (4 tydzień), z pomocą Bożej łaski stali się dla Niego godnym mieszkaniem (6 tydzień), spełniali słowem i czynem to, co się Bogu podoba (7 tydzień). W 5 i 8 tygodniu prośba jest bardziej rozbudowana i połączona z przypominaniem atrybutów Boga. Tak więc w 5 tygodniu prosimy, aby Bóg z ojcowską dobrocią nieustannie strzegł swojej rodziny i otaczał nas swoją opieką – ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej. Natomiast w kolekcie na 8 tydzień zwykły prosimy Boga, aby pod Jego rządami dzieje świata toczyły się w pokoju, a Kościół bez przeszkód mógł służyć Bogu.
Możemy zatem zauważyć, że w kolektach na omawiane niedziele przeplatają się prośby, które dotykają dwóch rzeczywistości: niebieskiej – do której mamy dążyć lub też której przeżywanie pomaga nam w oddawaniu czci Bogu i zaufaniu Mu, oraz ziemskiej, w której jesteśmy zanurzeni i bez której właściwego przeżywania nie będziemy mogli uwielbiać Boga. Modlitwa dotyka różnych elementów tej rzeczywistości: pragnienie pokoju, nie tylko jako wolności od wojen, ale także jako doświadczenia naszego serca i relacji między ludzkich. Ten pokój może przynieść nam zamieszkiwanie Boga w naszych sercach oraz doświadczenie Jego opieki, co będzie prowadziło do szczerego miłowania wszystkich ludzi.
Modlitwy nad darami podkreślają fakt, że chleb i wino, które na znak naszego oddania składamy na ołtarzu (4 tydzień), zostały stworzone przez Boga, aby podtrzymywały nasze życie (5 tydzień), i od Niego pochodzą (8 tydzień), dlatego też prosimy, aby Bóg je łaskawie przyjął (4 tydzień) jako wyraz naszego oddania (8 tydzień) i przemienił w sakrament naszego zbawienia (4 tydzień) dający życie wieczne (5 tydzień). Prosimy, aby chleb i wino będące darami, które składamy na ołtarzu, podtrzymywały nasze życie doczesne (5 tydzień), przyczyniały się do naszego zbawienia (7 tydzień) i wyjednały nam szczęście wieczne (8 tydzień). W modlitwie nad darami zawsze odwołujemy się również do ofiary, do której złożenia służą przyniesione na ołtarz chleb i wino, a wraz z nim to, co nosimy w naszych sercach, a nade wszystko nas samych. Ta ofiara ma nas oczyścić i odnowić (6 tydzień). Jest to najświętsza Ofiara (7 tydzień), która od Boga czerpie swoją wartość (8 niedziela). W niej swoje życie składa nie tylko Jezus nasz Pan, ale razem z Nim mają czynić to także wszyscy wierzący, zwłaszcza Ci, którzy są obecni podczas sprawowania tej liturgii.
Wreszcie modlitwy po komunii kierują nasz wzrok ku temu, co przekracza nasze życie tu na ziemi. Dlatego też prosimy Boga, aby Pokarm, który daje życie wieczne, umocnił nas w prawdziwej wierze (4 tydzień) i zapewnił nam udział w życiu wiecznym (8 tydzień). Prosimy także, abyśmy zawsze pragnęli tego Chleba, który daje prawdziwe życie (6 tydzień) − to życie w jedności z Bogiem, którego pełnię osiągniemy dopiero w wieczności. Tymczasem tu na ziemi chcemy prowadzić takie życie, w którym zjednoczeni z Chrystusem z radością będziemy się przyczyniali do zbawienia świata (5 tydzień). Chleb eucharystyczny (5 tydzień), który spożywamy, jest Sakramentem naszego odkupienia (4 tydzień), posilamy się nim na uczcie eucharystycznej (6 tydzień) przeżywanej tu na ziemi, aby mieć życie w niebie (8 tydzień).