Można powiedzieć, że okres Narodzenia Pańskiego jest najkrótszym okresem w roku liturgicznym. W najdłuższym wymiarze czasu może trwać maksymalnie niecałe trzy tygodnie – tak było w mijającym i podobnie będzie w obecnie rozpoczynającym się roku liturgicznym. Nie oznacza to jednak, że treści formularzy mszalnych na ten czas jest mniej niż w pozostałych, dłuższych okresach liturgicznych. Na samą uroczystość Narodzenia Pańskiego są przewidziane cztery formularze mszalne, z których każdy ma inne modlitwy. Tak więc w kolekcie wieczornej mszy wigilijnej mowa jest jeszcze o oczekiwaniu na uroczystość Narodzenia Pańskiego. Ale już teraz prosimy, abyśmy całym sercem przyjęli Bożego Syna jako naszego Odkupiciela i bez trwogi mogli Go oglądać, gdy przyjdzie jako Sędzia.
W modlitwie nad darami prosimy o nową gorliwość w składaniu ofiary w Wigilię Narodzenia Pańskiego, które stało się początkiem naszego odkupienia. A Komunia św., którą przyjmiemy w ten dzień, ma umocnić nasze siły właśnie przez obchód Narodzenia Jedynego Syna Bożego.
Podczas Pasterki – Mszy św., w której być może uczestniczy większość z nas – kolekta przypomina nam, że ta najświętsza noc zajaśniała blaskiem prawdziwej światłości – jest to wyraźne nawiązanie do tajemnicy paschalnej. Podczas Wigilii Paschalnej bowiem modlimy się o to, by Bóg rozpalił w nas tak wielkie pragnienie nieba, abyśmy z czystym sercem mogli dostąpić świąt wiekuistej światłości. Temat światła pojawia się jeszcze w kolekcie Mszy o świcie, a także w następnych dniach okresu Narodzenia Pańskiego, m.in. w kolekcie piątego dnia w oktawie i 4 stycznia oraz szczególnie w dniach po Objawieniu Pańskim. W koletach jest również mowa o blasku Bożej chwały, która ma napełnić cały świat blaskiem Bożej prawdy, oświecać wierzących w Chrystusa, abyśmy poznawszy Boga przez wiarę, zostali doprowadzeni do oglądania twarzą w twarz blasku Bożego majestatu.
Kolejnym tematem, który wielokrotnie przewija się przez modlitwy okresu Narodzenia Pańskiego, jest święta wymiana. Prosimy, aby Syn Boży, który rodząc się z Dziewicy, stał się uczestnikiem naszego człowieczeństwa, dał nam udział w królestwie swojej łaski, przekształcił nas wewnętrznie, aby nasza ludzka natura mogła zjednoczyć się z Jego bóstwem.
Pragnienie zjednoczenia z Jezusem wyrażamy również w modlitwach po komunii. Wyraża się ono w prośbie o to, abyśmy mieli udział w życiu Bożym, zasłużyli na zjednoczenie z Jezusem w wieczności, pogłębiali naszą wiarę w tajemnicę Wcielenia i goręcej ją miłowali.
W omawianym okresie roku liturgicznego prosimy także o wzrost naszej wiary i odnowienie naszej ludzkiej natury, którego Wcielenie jest początkiem. Znajdzie ono swoje dopełnienie w tajemnicy paschalnej Chrystusa, której wypełnienie rozpoczyna się wraz z Jego przyjściem na świat w ludzkiej naturze.
W niedzielę Świętej Rodziny nasze prośby koncentrują się wokół tej właśnie tajemnicy. Święta Rodzina jest określana jako wzór życia, a my złączeni wzajemną miłością pragniemy naśladować jej cnoty i dojść do wiecznej radości w domu Ojca, aby razem ze Świętą Rodziną cieszyć się życiem wiecznym.
W uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki natomiast zwracamy uwagę na początek naszego Zbawienia, prosząc, abyśmy mogli zebrać jego owoce. To w Maryi Dziewicy właśnie Bóg obdarzył nas łaską wiecznego zbawienia, dając nam przez Jej pośrednictwo Dawcę życia wiecznego. On został objawiony poganom, a Jego światło ma nam towarzyszyć zawsze i wszędzie, abyśmy czystym wejrzeniem przenikali tajemnicę Eucharystii, w której uczestniczymy. Ona w pełni objawia nam Bożą miłość, czego możemy nieustannie doświadczać, biorąc udział w ofierze Chrystusa.
