Wielki Post jest ostatecznym czasem przygotowania do chrztu, bierzmowania i Eucharystii. W pierwszą niedzielę tego okresu ma miejsce obrzęd «wybrania», czyli «wpisania imienia». Wspólnota Kościoła przyjmuje pragnienie przyjęcia chrztu przez katechumenów i zaprasza ich do potwierdzenia ich decyzji. Ocenia stopień ich przygotowania i decyduje o tym, czy mogą przystąpić do sakramentów paschalnych. Po raz pierwszy publicznie chrzestni wypełniają swoją posługę, dając wobec wspólnoty swoje świadectwo o katechumenach.
Od katechumenów wymaga się dojrzałej wiary, świadomej decyzji przyjęcia sakramentów Kościoła i dalszej gotowości pójścia za Chrystusem. W czasie tego obrzędu celebrans zwraca się do rodziców chrzestnych z następującymi pytaniami: Czy oni wiernie słuchali słowa Bożego, które głosi Kościół? Czy zaczęli służyć Bogu, zachowując przyjęte słowo? Czy włączyli się w braterską wspólnotę i uczestniczyli w modlitwach? Czy wobec Boga uważacie, że ci kandydaci są godni, aby ich dopuścić do sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia?
Po otrzymaniu pozytywnej odpowiedzi katechumeni są pytani o pragnienie przystąpienia do sakramentów Jezusa Chrystusa: chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Następnie prosi się ich o podanie imion, które wybrali, aby wpisać je do księgi wybranych. Imię wyraża istotę osoby jako stworzenia umiłowanego przez Stwórcę, wskazuje na tożsamość osobową i religijną, indywidualność i niepowtarzalność, ale i na relację, na poznanie, na przyjaźń człowieka z Bogiem. Wybrani we wspólnocie Kościoła poznają swojego świętego patrona jako przewodnika na drodze naśladowania Chrystusa. W czasie tego obrzędu cała wspólnota Kościoła jest zachęcana, aby przygotowała się do uroczystości paschalnych, dając przykład katechumenom. Katechumeni po tym obrzędzie powinni wykazać się żywszą gotowością pójścia za Chrystusem (por. OCWD 133-146).
Przygotowaniu do uroczystości paschalnych służą skrutynia, które kończą się egzorcyzmami i mają doniosłe znaczenie w duchowej formacji. „Celem skrutyniów jest oczyszczenie umysłów i serc, umocnienie przeciw pokusom, przemiana intencji, pobudzenie woli, aby wybrani bardziej przylgnęli do Chrystusa i postąpili w miłości ku Bogu” (OCWD 154).
Skrutynia zwykle sprawuje Kościół w trzecią, czwartą i piątą niedzielę Wielkiego Postu. Ich celem jest stopniowe pouczenie wybranych o tajemnicy grzechu, od którego cały świat i każdy człowiek pragnie zostać odkupiony, aby się uwolnić od jego obecnych i przyszłych następstw. Przez skrutynia wybrani mają także głębiej poznać Chrystusa Odkupiciela, który jest wodą żywą zaspakajającą pragnienie (por. Ewangelia o Samarytance, 3 niedziela Wielkiego Postu, J 4, 5-42). Chrystusa, który jest światłem spotykającym się z ciemnością grzechu pierworodnego wybranych (por. Ewangelia o niewidomym od urodzenia, 4 niedziela Wielkiego Postu, J 9, 1-41). Chrystusa, który jest zmartwychwstaniem i życiem. Panem przynoszącym łaskę chrzcielnego wskrzeszenia z duchowej śmierci z powodu grzechu pierworodnego (por. Ewangelia o wskrzeszeniu Łazarza, 5 niedziela Wielkiego Postu, J 11, 1-45, OCWD 157).
W czasie Wielkiego Postu mają również miejsce obrzędy przekazania i oddania Symbolu wiary, przekazania Modlitwy Pańskiej oraz „Effeta, to znaczy: Otwórz się, abyś na cześć i chwałę Boga wyznawał wiarę, którą ci głoszono” (OCWD 202). Podczas modlitwy za wybranych chrzestni kładą rękę na ramieniu swego wybranego. Oznacza to bliskość i obecność wspólnoty Kościoła, która modli się, aby wybrani po dobrym przygotowaniu znaleźli Chrystusa w Jego sakramentach w czasie uroczystości paschalnych.
