Trwający okres Wielkanocy jest szczególnym czasem duchowego odrodzenia. Katechumeni odrodzili się w wodach chrztu i zgodnie z procesem chrześcijańskiego wtajemniczenia, po otrzymaniu chrztu, w ramach jednej celebracji otrzymali również sakrament bierzmowania i Eucharystii. W duszpasterskiej praktyce Kościoła ci, którzy przyjęli chrzest w dzieciństwie, właśnie w tym okresie liturgicznym często przystępują do sakramentu bierzmowania. Uroczystość Zesłania Ducha Świętego czerwonym kolorem szat liturgicznych nawiązuje do męczeńskiej krwi i ognia Ducha Świętego, bez którego niemożliwe jest wyznawanie wiary, a tym bardziej świadectwo aż po męczeństwo.
W czasie sakramentu bierzmowania na czole bierzmowanego zostaje uczyniony, przez szafarza sakramentów, znak krzyża. Towarzyszą temu znakowi słowa: przyjmij znamię daru Ducha Świętego. Znamieniem jest krzyż, ale uczyniony świętym olejem jest znakiem obecności Ducha Świętego, który zaprasza i uzdalnia do życia Bożego, we wspólnocie Trójcy, która już przy chrzcie świętym została wezwana nad każdym ochrzczonym. Bierzmowanie jest wezwaniem do pogłębiania świadomości chrztu, stawania się w pełni tym, kim jesteśmy od chrztu. Otrzymujemy namaszczenie Duchem Świętym, bo Duch Święty jednoczy nas z Chrystusem, daje nam miłość, aby mogło się w nas realizować potrójne posłannictwo mesjańskie: prorockie, by dawać świadectwo prawdzie i wyjaśniać ją, jeśli zajdzie potrzeba; pasterskie, by troszczyć się o Kościół w modlitwie i zaangażowaniu; kapłańskie, by przebaczać i pełnić posługę wstawiennictwa.
Namaszczenie Duchem Świętym jest przygotowaniem do Eucharystii. To Duch Święty uczy nas żyć z Chrystusem, rozpoznawać Jego miłość i na nią odpowiadać. To Duch Święty przemienia nasz udział we Mszy Świętej z obowiązku w spotkanie z miłości. Duch, którego otrzymujemy w sakramencie bierzmowania, uzdalnia nas do spotkania z Bogiem, do uczestnictwa w życiu Boga. Najważniejsze jest zgłębianie misterium Boga, aby nim żyć, a nie zawsze zgłębiać znaczy żyć, nie zawsze wiedzieć znaczy żyć. Można znać przykazania i być chrześcijaninem z metryki. Duch Święty zapala w nas miłość do podjęcia wymagań Trójjedynej Miłości. Mając zapalone wnętrze przez Ducha, możemy działać według Niego, możemy się z Nim jednoczyć. Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus” (1 Kor 12, 3).
Duch Święty doprowadza nas do całej Prawdy, do Chrystusa, który obecny jest przede wszystkim w Eucharystii. Dzięki Duchowi Świętemu staje się coraz bardziej bliska i rzeczywista obecność Pana w Jego słowie, we wspólnocie Kościoła. Dla neofitów jest to czas, w którym Kościół wyjaśnia im sakramenty, przegląda z nimi dary, które otrzymali, by mogli teraz bardziej rozumieć, czym zostali obdarowani. Jest to dla całego Kościoła czas wtajemniczania w to, co się wydarzyło podczas uroczystości paschalnych. O tym przypomina liturgia uroczystości Zesłania Ducha Świętego: Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, zesłałeś dzisiaj Ducha Świętego na wszystkich, których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, jednocząc ich z Twoim Jednorodzonym Synem (z prefacji O Zesłaniu Ducha Świętego).
