Szukając Chrystusa, poznajemy Kościół, który Chrystus założył. Nie ma Chrystusa bez Kościoła i nie ma Kościoła bez Chrystusa. Kościół przyjmuje kandydatów do chrztu i towarzyszy im przez całe życie po chrzcie w drodze do zbawienia. Ci, którzy mają zamiar poznać Chrystusa, przyjąć chrzest, zwracają się z prośbą do Kościoła, dlatego w czasie pierwszego obrzędu słyszymy pytanie „O co prosisz Kościół Boży?” (OCWD 75). Do tajemnicy Kościoła odnosi nas Credo. Po wyznaniu wiary w trzy Osoby Boskie, wyznajemy wiarę w święty Kościół katolicki. Kościół jest dziełem Trójjedynego Boga, w Nim działa Duch Święty.
Przygotowujący się do chrztu i każdy ochrzczony doświadcza opiekuńczej roli Kościoła, którą podkreśla rola rodzica chrzestnego. Wybór chrzestnego powinien być zaaprobowany przez Kościół, gdyż związany jest z pewnymi oczekiwaniami, jakie stawia się kandydatowi, który powinien w serdeczny sposób ukazywać praktykę Ewangelii w życiu własnym i społecznym, pomagać w rozwiewaniu wątpliwości i niepokoju, dawać o nim świadectwo, czuwać nad wzrostem nowego życia, które kandydat otrzymał przez chrzest, pełnić to zadanie również po chrzcie i być do dyspozycji, ile razy podopieczny tego potrzebuje (OCWD 43).
Kościół jest wezwany, by być gotowym do okazywania pomocy tym, którzy szukają Chrystusa, tę gotowość wyraża w geście naznaczenia krzyża na czole, trzymania ręki na ramieniu kandydata do chrztu i uczestniczenie w modlitwie wstawienniczej Kościoła. Na każdym uczniu Chrystusa spoczywa obowiązek rozkrzewiania wiary.
W procesie chrześcijańskiej inicjacji wszystkie obrzędy mają się odbywać przy zgromadzonej wspólnocie Kościoła. Już w pierwszym obrzędzie słyszymy: „Proszę, aby kandydaci przedstawili się naszej wspólnocie”(OCWD 75). Dokonuje się wprowadzenie w żywy organizm, w żywą wspólnotę ochrzczonych, w której są relacje osobiste i osobowe. To Kościół dopuszcza kandydatów do Chrystusa. Wszyscy zarówno katechumeni, jak i ochrzczeni są wezwani do współdziałania w budowaniu Kościoła przez świadectwo, przez wyznawanie wiary. Ważne jest wprowadzanie swoim przykładem uległości Duchowi Świętemu, relacji i zażyłości z Ojcem i Chrystusem, pomoc i przykład, modlitwa wspólnoty Kościoła, w której katechumeni uczą się życia chrześcijańskiego, a ochrzczeni pogłębiają i ożywiają swoją więź z Bogiem.
Kościół jest widzialnym znakiem obecności Boga, przez miłość i jedność wskazuje na Tego, który jest i gromadzi wszystkich przez swojego Ducha jako żywe Ciało, którego On jest Głową: złączeni węzłem jednej wiary i chrztu świętego stali się członkami Jego Ciała. Przez Niego udzieliłeś wszystkim narodom Twojego Ducha Świętego, który działając przez rozmaite dary, jest Sprawcą jedności. Duch Święty zamieszkuje w Twoich przybranych dzieciach, napełnia cały Kościół i nim kieruje (Prefacja o jedności Kościoła, nr 85).
