Woda w Biblii posiada wielorakie i ambiwalentne znaczenie. Jest przede wszystkim źródłem życia, gdyż bez niej ziemia staje się wysuszoną pustynią, krainą pragnienia, a żyjącym na niej ludziom i zwierzętom grozi śmierć. Woda gasi pragnienie, oczyszcza z brudu, ożywia. Ze względu na te cechy stała się symbolem Ducha Świętego i Jego mocy stwórczej. Równolegle do tego obrazu Biblia ukazuje wodę jako budzący grozę i nieokiełznany żywioł, który niszczy wszystko i przynosi śmierć.
Kościół korzysta z tej podwójnej symboliki wody, używając jej w liturgii. Podstawowym obrzędem wody jest sakrament chrztu. W Kościele pierwszych wieków ludzi dorosłych chrzczono przez zanurzenie. Znak ten oznaczał wejście z Chrystusem w tajemnicę Jego śmierci, a przez to śmierć starego, grzesznego człowieka. Wynurzenie zaś oznaczało zmartwychwstanie i nowe życie z Chrystusem w Duchu Świętym. Natomiast użycie wody na początku Eucharystii (aspersja) nawiązuje właśnie do chrztu i ma pobudzić nas do wdzięczności za tę łaskę. Również w czasie pogrzebu, podczas pożegnania zmarłego, pokropienie trumny przypomina fakt, że przyjęty przez zmarłego chrzest jest wszczepieniem w Chrystusa na życie wieczne.
Podczas Wigilii Paschalnej na samym początku liturgii chrzcielnej kapłan błogosławi wodę, wypowiadając słowa: Boże, Ty niewidzialną mocą dokonujesz rzeczy niezwykłych przez sakramentalne znaki. Ty w ciągu dziejów zbawienia przygotowałeś wodę przez Ciebie stworzoną, aby wyrażała łaskę chrztu świętego. Na początku świata Twój Duch unosił się nad wodami, aby już wtedy woda nabrała mocy uświęcania. Boże, Ty nawet w wodach potopu dałeś nam obraz odrodzenia, bo ten sam żywioł położył kres występkom i dał początek cnotom. Boże, Ty sprawiłeś, że synowie Abrahama przeszli po suchym dnie Morza Czerwonego, aby naród wyzwolony z niewoli faraona stał się obrazem przyszłej społeczności ochrzczonych. Boże, Twój Syn, ochrzczony przez Jana w wodach Jordanu, został namaszczony Duchem Świętym; a gdy wisiał na krzyżu, z Jego boku wypłynęła krew i woda; po swoim zmartwychwstaniu nakazał uczniom: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Wejrzyj na swój Kościół i racz mu otworzyć źródło chrztu świętego. Niechaj ta woda przez Ducha Świętego otrzyma łaskę Twojego Jednorodzonego Syna, aby człowiek stworzony na Twoje podobieństwo i przez sakrament chrztu obmyty z wszelkich brudów grzechu, odrodził się z wody i z Ducha Świętego do nowego życia dziecka Bożego. Prosimy Cię, Panie, niech przez Twojego Syna zstąpi na tę wodę moc Ducha Świętego, aby wszyscy przez chrzest pogrzebani razem z Chrystusem w śmierci, z Nim też powstali do nowego życia.
Przez łaskę zmartwychwstałego Pana woda otrzymuje, wraz z nadprzyrodzoną mocą Ducha, pełnię potęgi odrodzenia i oczyszczenia. Błogosławieństwo wody dokonuje się przez wyznanie Trójcy i wspomnienie wydarzeń, których woda była znakiem Bożego działania. W Starym Testamencie był to potop oraz przejście Izraela przez Morze Czerwone. W Nowym – chrzest Jezusa w Jordanie oraz tryskająca z serca Zbawiciela krew i woda. Tym, co sprawia, że woda staje się nośnikiem łaski, jest ostatecznie słowo Chrystusa: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Błogosławieństwo wody dokonane przez kapłana ma swoją moc tylko dlatego, że jest ono błogosławieństwem udzielonym przez samego Chrystusa, dokonanym z Jego rozkazu i według Jego słowa.
