loading

Adaptacje zależne od kompetencji biskupów oraz Konferencji episkopatów

„Odnowa Mszału Rzymskiego dokonana zgodnie z postanowieniami Soboru Watykańskiego II, usilnie zmierzała do tego, aby wszyscy wierni w celebrację Eucharystii wnosili pełny, świadomy i czynny udział, jakiego domaga się sama natura liturgii i do jakiego wierni na mocy swojej godności są uprawnieni i zobowiązani” (OWMR , por. KL 14).
     Możliwe są jednak pewne adaptacje, dostosowania celebracji, które pozostają w kompetencji biskupa diecezjalnego oraz konferencji episkopatu. Podstawowym zadaniem biskupa jest rozbudzanie ducha liturgii świętej u prezbiterów, diakonów i wiernych świeckich należących do jego diecezji. Do innych zadań biskupa należy czuwanie nad dyscypliną koncelebracji, ustalanie zasad posługiwania kapłanowi przy ołtarzu, przepisów dotyczących udzielania Komunii św. pod obiema postaciami, norm odnoszących się do budowy i wyposażenia kościołów.
     Inne dostosowania należą do kompetencji konferencji episkopatu. Zalicza się do nich przede wszystkim przygotowanie i zatwierdzenie tłumaczenia Mszału rzymskiego, tak aby po uzyskaniu potwierdzenia i uznania przez Stolicę Apostolską mógł być wykorzystywany w kraju lub regionie, dla którego jest przeznaczony.
     Konferencje episkopatu mogą również wprowadzać zmiany niektórych elementów obrzędów Mszy św., takich jak: gesty i postawy ciała wiernych, gest oddania czci ołtarzowi i księdze Ewangelii, czytania z Pisma Świętego, sposób przekazywania znaku pokoju, sposób przyjmowania Komunii św., tworzywo, z jakiego ma być budowany ołtarz oraz przedmioty wyposażenia kościoła, zwłaszcza naczynia liturgiczne, a także materiał, krój i kolor szat liturgicznych. Wszystkie te zmiany muszą być zawsze zatwierdzone przez Stolicę Apostolską (por. OWMR 390).
     Biskupi powinni zadbać o tłumaczenie tekstów biblijnych wykorzystywanych podczas celebracji Mszy św. i innych sakramentów. Konieczne jest, aby użyty w nich język był zrozumiały dla wiernych i nadawał się do publicznego głoszenia, z zachowaniem jednak sposobu mówienia, jaki stosują księgi biblijne (OWMR 391). Ważne jest również, aby przygotowywane tłumaczenia tekstów liturgicznych oddawały sens oryginalnego tekstu łacińskiego, zachowując zarazem właściwości języka, na który są tłumaczone.
     Do kompetencji konferencji episkopatów należy także zatwierdzenie i dostosowanie śpiewów, które są integralną częścią liturgii. Powinny zostać określone i zatwierdzone teksty i melodie, zwłaszcza dla tekstów obrzędów Mszy św., odpowiedzi i aklamacji ludu oraz dla szczególnych obrzędów sprawowanych w ciągu roku liturgicznego. Konieczna jest także ocena przydatności albo możliwości przystosowania do użytku liturgicznego form muzyki, melodii oraz
instrumentów muzycznych wykorzystywanych na danym terenie.
     Każda diecezja powinna również mieć swój kalendarz i zbiór Mszy własnych. Konferencja episkopatu ze swej strony winna zredagować własny kalendarz krajowy. Przygotowując go, należy pamiętać o tym, że niedziela nie powinna być przesłaniana żadnymi innymi obchodami, a rok liturgiczny odnowiony zgodnie z postanowieniem Soboru Watykańskiego II nie został przysłonięty elementami drugorzędnymi. Należy wyznaczyć Dni modlitw błagalnych i dni kwartalne, a także określić sposoby ich obchodzenia i potrzebne do tego teksty. Przy wydawaniu Mszału obchody właściwe dla całego kraju lub regionu należy włączyć we właściwym dla nich miejscu do celebracji kalendarza ogólnego; natomiast obchody właściwe dla poszczególnych diecezji czy regionów powinny się znaleźć w specjalnym Dodatku.

Bez kategorii

Comments are disabled.