Układ czytań zawarty w Lekcjonarzu mszalnym został opracowany zgodnie z myślą Soboru Watykańskiego II przede wszystkim w celu duszpasterskim. Jest on owocem wspólnej pracy wielu pochodzących z całego świata specjalistów w dziedzinie egzegezy, liturgii, katechezy i duszpasterstwa. Teksty w nim zawarte zostały tak dobrane, aby odpowiadały określonym potrzebom i postulatom Kościołów partykularnych, jakie były przedstawiane zgromadzonym na soborze biskupom. Ci, którzy pracowali nad wprowadzeniem dzieła odnowy, starali się o zachowanie liturgicznej tradycji obrządku rzymskiego, zarazem jednak starannie biorąc pod uwagę znaczenie różnych form doboru, układu i wykorzystania czytań biblijnych w innych rodzinach liturgicznych i w niektórych Kościołach partykularnych, korzystając z tego, co potwierdziły dotychczasowe doświadczenia, oraz usiłując uniknąć braków, które istniały w poprzedniej tradycji (por. OWL 58-59).
Obecny Lekcjonarz zawiera układ czytań biblijnych zapewniający wiernym poznanie całego słowa Bożego na zasadzie stopniowego wyjaśniania. Dobór i porządek czytań przez cały rok liturgiczny, a zwłaszcza w okresie Wielkanocy, Wielkiego Postu i Adwentu, zmierza do tego, aby wierni stopniowo coraz głębiej poznawali wyznawaną przez siebie wiarę i dzieje zbawienia. Dzięki temu układ czytań odpowiada potrzebom i dążeniom ludu chrześcijańskiego (OWL 60). W ten sposób mszalna liturgia słowa, zawierając w sobie charakter dydaktyczny, staje się również swoistą katechezą sprzyjającą głębszemu poznaniu historii zbawienia i nawiązaniu osobistej relacji z Bogiem.
Lekcjonarz na podstawie Pisma Świętego przedstawia główne czyny i słowa dziejów zbawienia, tak że same dzieje zbawienia, które w licznych ich chwilach i zdarzeniach stopniowo przypomina liturgia słowa, ukazują się wiernym jako proces, który się aktualnie przedłuża przez uobecnienie w Eucharystii paschalnego misterium Chrystusa (OWL 61).
W obrządku rzymskim wszyscy wierni, zwłaszcza ci, którzy z różnych powodów nie uczestniczą w liturgii zawsze w tym samym zgromadzeniu, wszędzie w określonych dniach i czasach słuchają tych samych czytań i rozmyślają nad ich przystosowaniem do konkretnych okoliczności, także w miejscowościach, w których z powodu braku kapłana, diakon lub inna upoważniona przez biskupa osoba przewodniczy celebracji słowa Bożego (OWL 62).
Możliwe jest także dostosowanie czytań do potrzeb określonego zgromadzenia wiernych. W takich wypadkach duszpasterze różnych środowisk mogą korzystać ze zbiorów czytań zaproponowanych w Lekcjonarzu, zwłaszcza z okazji sprawowania jakiejś Mszy obrzędowej, wotywnej, ku czci świętych lub w różnych okolicznościach. Przy zachowaniu ogólnych zasad istnieją także szczególne możliwości wyboru czytań słowa Bożego w Mszach odprawianych z udziałem grup specjalnych. Istotne jest jednak to, aby duszpasterze posługujący w takim zgromadzeniu nie zapominali o tym, że są zwiastunami całego misterium Chrystusa i Ewangelii (OWL 63).
Można żywić nadzieję, że długotrwałe czytanie i wyjaśnianie ludowi chrześcijańskiemu Pisma Świętego w czasie sprawowania Eucharystii, dokonywane na podstawie lekcjonarza, w sposób bardzo skuteczny przyczyni się do osiągnięcia celu, jaki stawiał Sobór Watykański II (OWL 58).
